Ik ben een beetje treurig. Het gaat om klein-treurigheid in deze tijd van groot-treurigheid. De groot-treurigheid heet corona, maar daar wil ik het nu niet over hebben.
‘Break a Leg’
Bijna een jaar geleden viel ik met mijn elektrische fiets en brak mijn been. Ik was op weg naar een optreden met mijn koor. Zo net na de jaarwisseling waarin de wens ‘gelukkig nieuwjaar’ nog maar net in de mond bestorven was, was dit een minder gelukkige start van mijn jaar. Misschien hadden de mensen mij ‘break a leg’ moeten wensen, dan was de voorspelling in elk geval uitgekomen :-).Lees verder →
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…
Wat valt jou op als je naar buiten kijkt? We zijn aan het begin van onze vakantie in Litouwen en H. stelt mij deze vraag. Tja, wat valt mij op? Ik zie grauwe gebouwen, maar in vergelijking met vroeger (toen wij regelmatig oost-bloklanden bezochten) is er veel meer kleur. Alles is moderner, er staan luxe auto’s, maar toch zie ik het grauwe Oostblok er nog wel in terug. Zo noem ik een aantal dingen die mij opvallen. Maar dat is niet wat hij wil horen. ‘Nee, kijk er ligt helemaal nergens een propje vuil op straat.’ En dat klopt. Alles is brand schoon. Er ligt niets op straat. Dat was vroeger ook al zo.Lees verder →