‘Hebben jullie ook zo’n hekel aan lange rijen voor de rollercoaster of één van die andere horror attracties in een pretpark? Ik vind ze vreselijk, dus ontwerp een attractie voor een pretpark waar je niet voor in de rij hoeft te staan met toch voldoende aantrekkingskracht.’ Dat is ongeveer de opdracht die de studenten krijgen bij de voorlichting van Industrieel Ontwerpen bij de TU Eindhoven. De ouders mogen ook meedoen. Vol enthousiasme gaan we aan de gang. We willen een beleving creëren waarbij je via supersonische brillen in een supersonische zwevende cel met anderen kan communiceren. Een beleving waar emoties gevoed worden en die je zelf kan voeden. Goed, het klinkt nog wat vaag en het behoeft een nadere uitwerking.
Wat schets mijn verbazing als ik diezelfde week nog een artikel lees over een speciaal vest dat de lezer laat voelen wat de hoofdpersoon voelt. De ‘sensory fiction’. De daadwerkelijke uitvoering van het sturen van een beleving, een ervaring.
‘Het lezen van een boek krijgt dankzij onderzoekers van MIT een extra dimensie. Ze ontwikkelden een vest dat de emoties van de hoofdrolspeler op diverse manieren over kan brengen op de lezer. En bij het vest hoort een speciaal boek dat een sfeer kan creëren die past bij de passage die u leest’, aldus het artikel op scientias.
De onderzoekers benadrukken dat het als een kunstobject bedoeld is en vooral de discussie op gang wil brengen.
Toen ik over dit vest las, liepen de kriebels over mijn rug. Een vest dat bepaalt wanneer ik iets mooi, spannend of liefdevol moet vinden? Een vest dat mijn hartslag kan bepalen en daardoor gevoelens van angst en gejaagdheid kan stimuleren? Dat lijkt mij helemaal niets! Ik wil mijn eigen gevoelens kunnen hebben als ik lees en zelf bepalen of ik iets mooi of spannend vind. Laat dat vest dus maar in de kast!
Tijdens het lezen van een boek helemaal wegduiken in de wereld van dat boek. Heerlijk! Mijn eigen wereld creëren en mijn eigen gedachten en ervaringen laten bepalen hoe ik de tekst ervaar. Wegdromen in mijn fantasie.
Waar dat ook goed kan is tijdens het luisteren naar een verhaal. Als iemand goed kan vertellen, zie je als het ware wat de ander vertelt. Het leuke is dat als het verhaal over een kasteel gaat, iedereen een ander kasteel ziet, maar als het verhaal goed verteld wordt, is dat juist de kracht ervan. Iedereen gaat mee in het verhaal met zijn of haar eigen beelden en emoties. En als iedereen er helemaal inzit krijg je met elkaar het gevoel van FLOW. Dan drijf je als het ware met z’n allen in een soort supersonische cel en ervaar je allemaal je eigen avontuur!
Voor verhalen, sprookjes, metaforen en andere zaken: www.roderuiter.nl
