Wie gelooft dat nou? Iedereen! Ja echt iedereen gelooft een overtuigend verhaal. Als je een kerst- nieuwjaarstoespraak moet houden en je begint je verhaal met:
Toen ik vanmorgen in de spiegel keek, schrok ik me rot. Ik verwachtte zoals gebruikelijk mijn eigen gezicht, maar door de wasem op de spiegel kwam het gezicht van de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje naar voren. Was ik de boze stiefmoeder geworden? Zag ik iets dat anderen ook zagen of was het maar een spiegeling? Onthutst veegde ik de wasem weg en zag…mijn eigen gezicht. Even op het verkeerde been gezet, realiseer ik me dat de boodschappen die ik hier in ons bedrijf afgeef soms moeilijk zijn, maar ik wil die boodschap niet als een boze stiefmoeder overbrengen…
Geloof me, iedereen hangt aan je lippen. Dat is een veel boeiender en meer inspirerend begin dan:
de cijfers van dit jaar laten een daling zien die consequenties zullen hebben voor het personeel…
Ook al is dat misschien de boodschap die je moet vertellen, met een verhaal krijg je mensen mee. Met een verhaal geef je hen een rol en toon je zelf een betrokken en persoonlijk gezicht.
Hoe je dat doet? Kijk en luister naar een verhalenverteller! Een verhalenverteller neemt je zo mee in het verhaal dat je gelooft wat er vertelt wordt. Een toespraak, een speech of een lezing houden is niets meer en niets minder dan mensen een verhaal vertellen.
Boeiend vertellen kan op een heleboel manieren. Een tipje van sluier.
Stel je verhaal begint met de volgende zin: Bovenop de berg staat een kasteel.
Wat weten we van het kasteel? Nog niets, behalve dan dat het op een berg staat.
De luisteraar heeft nog geen idee hoe het kasteel eruit ziet. De kunst is om de luisteraar het kasteel te laten zien!
De torens van het kasteel lijken wel gespoten slagroom en hebben de prachtigste kleuren; goud, groen, rood, roze, alsof je aan een zuurstok likt. En de muren van rode baksteen zijn zo dik als… een olifant. De gouden toegangspoort blinkt in de zon…
Ontstaat er al een plaatje in je hoofd? Verdere invulling maakt dat de verteller het beeld nog meer over brengt op de luisteraar. De luisteraar kan een eigen kasteel in zijn of haar hoofd vormen, maar wordt door de details gestuurd. Zo ontstaat er een ‘gemeenschappelijk’ beeld waardoor de betrokkenheid vergroot wordt.
Eens vertelde ik aan een groep kinderen en hun ouders over keizer die met zijn gouden koets over een stoffige weg aan kwam rijden. Ik wees en zei: ‘kijk daar komt de koets’. Iedereen, jong en oud, draaide z’n hoofd naar de deur, waar natuurlijk geen koets door binnen kwam rijden. Toch zat iedereen zo in het verhaal dat het leek alsof het echt kon gebeuren.
Sprookjes vertellen hoeft niet, maar wil je inspireren met je kerst-of nieuwjaarstoespraak? Neem contact op!
Geef een antwoord