Rode Ruiter

een eigen verhaal

Weet jij wat een glimlach doet?

door // Reageer

De stemauditie is in Amsterdam in een studio aan de Keizersgracht. Op de afgesproken tijd, half twee bel ik aan. Stilte! Deur zwaait niet open en er is niemand die mij hartelijk welkom heet. Ik bel nog een keer en na enige tijd nog een keer. Het had zo leuk kunnen zijn, maar ik ben er toch ingestonken, denk ik. Ik moet namelijk wel betalen om auditie te mogen doen. Dat is om het kaf van het koren te scheiden. Ja ja, denk ik, om de domoren zoals ik er in te luizen.

Op dat moment komen er allerlei mensen van de lunch terug. Ik vraag hen naar het stemmenbureau. Daar weten ze niets van…de derde wel en die zegt dat ik mee kan lopen. Hij wijst me de deur. Op de trap zit een meneer die mij in onvervalst Amsterdams te woord staat. “Nee, je mag d’r niet in ze zijn met een opname bezig. Ik zit ook te wachten.” Tja er zijn natuurlijk allerlei stemmen nodig, maar deze vind ik toch wel erg Amsterdams…

Het is inmiddels kwart voor twee en ik heb nog steeds geen idee wat me te wachten staat. Ik klop op de deur en loop naar binnen. “Ik zit midden in een opname, ja. O, jij bent zeker Iris. We hebben je al een paar keer gebeld…”en op dat moment rinkelt voor de eerste keer mijn telefoon. De opname loopt uit of ik een kwartiertje koffie wil drinken.

Daarna komt het helemaal goed. Ik moet meerdere teksten inspreken, krijg aanwijzingen en tips en mijn vier teksten worden opgeslagen ter beoordeling.

Een van de teksten gaat over de roombotersmaak van een margarinemerk. Terwijl ik aan het inspreken ben, spreek ik roomboter op z’n Barry Heuges uit met een Amerikaans accent. Daar moet ik innerlijk erg om lachen. Als ik mezelf terug hoor, kan ik het verschil duidelijk horen. De lach in mijn stem maakt het vriendelijker en aantrekkelijker.

Vanaf deze week mag ik mezelf ‘stemacteur’ noemen. De auditie is goed bevonden! Ik sta  ingeschreven bij een stemmenbureau. Mensen die een stem nodig hebben voor een reclamespot, een bedrijfsfilm of andere zaken, kunnen mijn stem kiezen.

Dus als je een verhaal vertelt, een presentatie moet houden of iets anders wil vertellen waarbij er levendigheid in je stem zit en je een warme uitstraling wilt hebben, denk aan roomboter op z’n Barry Heuges en de glimlach komt vanzelf. En echt dan klinkt het veel beter!

b_341

Jouw verhaal met een glimlach van binnen en een lach vanuit de zaal, een verhaal waar iedereen geboeid naar blijft luisteren? Neem eens contact op over de mogelijkheden: www.roderuiter.nl

Beelden in je hoofd en dan…

door // 2 Reacties

Wie weleens Pictionary heeft gespeeld weet dat je een tekening moet maken van een woord en dat de partner met wie je samenspeelt moet raden wat jij hebt getekend. Het gaat er niet alleen om dat je aardig kan tekenen, maar ook dat je in staat bent woorden om te zetten in een denkwijze die je partner kan volgen.

Ik vind het een vreselijk spel, vooral omdat ik vind dat ik niet kan tekenen. Ik heb niet geleerd om het leuk te vinden; om los te laten dat, wat ik in mijn hoofd aan beeld creëer, op een andere manier op het papier komt dan ik bedacht heb.

Tijdens een workshop van de Stichting Vertellen over verhalen in het onderwijs, luisteren de deelnemers naar het verhaal van de drie bokken kuifkop. De bokjes willen over de brug naar het gras dat aan de overkant groener en malser lijkt dan aan hun eigen kant. Onder de brug zit een monster die de bokjes tegenhoudt en op wil eten. De bokjes weten allemaal veilig aan de overkant te komen; het monster wordt vakkundig door de grootste bok om zeep geholpen. Na het verhaal moeten we met onze ogen dicht in gedachten het monster voorstellen. Het beeld komt hopla op mijn netvlies. De volgende opdracht is om een tekening te maken van het monster dat je net bedacht hebt. “Juhuf, ik kan niet tekenen.” Ik klap dicht bij zo’n opdracht, dus mijn tekening is een leeg vel. Gelukkig liggen er allemaal prachtige en heel verschillende monsters op de grond. Dat is erg leuk om te zien, want het verhaal is voor iedereen gelijk, maar de beelden zijn voor iedereen anders.

Het gebruik van beelden in verhalen kan je goed inzetten. Een verteller prikkelt de verbeelding van zijn luisteraars met zijn of haar taal, stem en lichaam. De luisteraar laat zich meevoeren op de golven van de verbeelding en fantasie van de verteller en krijgt op die manier zijn eigen beelden bij het verhaal, en geeft ook zelf invulling aan die dingen die niet worden gezegd. En zo creëert iedereen een eigen ‘film’ bij hetzelfde verhaal.

Verhalen zijn goed voor het stimuleren van de fantasie en kunnen goed gekoppeld worden aan kerndoelen van verschillende vakken. Juist door verhalen te gebruiken in het onderwijs onthouden kinderen de lesstof beter.

Voor kinderen en volwassen die vinden dat ze niet kunnen tekenen, zoals ik, of vinden dat ze iets anders niet kunnen…bedenk een alternatief. Ik vind het heerlijk om met woorden in de weer te zijn, dus voor mij zou de opdracht om te omschrijven hoe het monster eruit ziet, super zijn.

Uiteindelijk gaat het erom om onze fantasie te gebruiken. Hoe kan ik mooier eindigen dan met deze uitspraak van Einstein…

Einstein

 

 

 

 

 

 

www.roderuiter.nl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Weet jij wat Picasso zei?

door // Reageer

In een tijdschrift van Moti (museum of the image) las ik: ‘In het boek Metaphores We Live By betogen onderzoekers Lakoff & Johnson dat menselijk denken fundamenteel metaforisch werkt. Metaforen maken het mogelijk om fysieke en sociale ervaringen te gebruiken om talloze andere onderwerpen te begrijpen. Onze leefwereld is abstract geworden. We zijn continu op zoek naar visualisaties en ervaringen die duidelijk kunnen maken hoe we dingen kunnen zien.’

We gebruiken metaforen om de wereld om ons heen te begrijpen. Een beeldspraak geeft toegang tot het beeld dat uitdrukking geeft aan de situatie. Sommige mensen zien makkelijker en sneller beelden dan anderen, maar bij bekende metaforen weet iedereen wat er bedoeld wordt. Bij ‘de paarse krokodil’ weet iedereen waar ik het over heb. Dat iedereen een eigen beeld heeft bij ‘de paarse krokodil’ maakt niet uit voor de boodschap die ermee gegeven wordt.

Goede sprekers gebruiken vaak beeldspraak om hun boodschap kracht bij te zetten. Die metafoor, dat verhaaltje maakt dat de boodschap beter blijft hangen; zorgt er zelfs voor dat de essentie na langere tijd nog aan kleine haakjes aan je hersenen vast zit, waar door je in staat bent de boodschap te reproduceren. Wil je dus dat je boodschap blijft hangen, maak dan gebruik van beeldspraak. Maak het beeld zo dat mensen werkelijk zien wat jij bedoelt.

picasso-woman-in-grey Picasso, beelddenker bij uitstek, vroeg de interviewer wat hij bedoelde  toen deze aan hem vroeg waarom hij de mensen niet schilderde zoals ze werkelijk waren. De man toonde een foto van zijn vrouw en zei: ‘Dit is mijn echtgenote’. Picasso reageerde verbaasd: ‘Uw vrouw is wel erg klein en plat, nietwaar?’

Metaforen bedenken kan je leren. Meer weten: www.roderuiter.nl