Heb jij dat ook dat je soms verhalen hoort die je herinneren aan eigen ervaringen? Vast! Dat is de kracht van verhalen. Verhalen roepen identificatie op. We vertellen elkaar verhalen: om ons verbonden te voelen, om betekenis te geven, om ons bewustzijn te ontwikkelen. Verhalen tonen de keuzes, de dilemma’s, de consequenties van menselijk gedrag.
Toen een vriendin mij iets over haar huidige werksituatie vertelde, kwam als vanzelf een eigen ervaring naar bovendrijven.
In één van mijn vorige werkkringen had ik een directeur die bijna dagelijks op de afdeling communicatie binnenliep met een nieuw plan voor het werven van donateurs en geld en het onder de aandacht brengen van de problematiek. In het begin gingen we vol energie aan het werk, maar het was meestal niet wat ze in gedachten had en wat ze in gedachten had was de dag erop al weer anders. Dat frustreerde aan beide kanten.
Het was ontzettend lastig werken, want de verwachtingen waren niet duidelijk en belangrijker nog wij (de medewerkers) waren niet meegenomen in het nut en de noodzaak van die specifieke actie of het specifieke idee. Niet alleen kregen wij verwijten dat we het niet goed begrepen hadden, we hadden het ook sneller, efficiënter en beter moeten doen. Toch liep de afdeling communicatie zich het vuur uit de sloffen; er werd met hart en ziel gewerkt en eigenlijk was het nooit goed.
De directeur was niet in staat haar verwachtingen goed onder woorden te brengen en ons mee te nemen in haar ideeën en belangrijker nog om de tijd te nemen om de verwachtingen uit te werken.
Verwachtingen managen lijkt eenvoudig, maar juist hierop loopt het vaak in werksituaties mis. Er is voldoende informatie te vinden over het managen van verwachtingen, maar in feite draait het allemaal om communicatie.
De vraag is hoe worden verwachtingen bij aanvang gecommuniceerd op welke wijze geëvalueerd. Wat verwacht een opdrachtgever van jou en waarom? Helder geformuleerde verwachtingen maken dat deze te managen zijn en deel die verwachtingen, want als je anderen niet meeneemt kan die ander ook niet aan jouw verwachting voldoen. Misschien wel het belangrijkste is dat de verwachtingen wederzijds worden. Dan is er een gelijkwaardige uitgangspositie. Als je alles dan ook nog netjes op papier zet, ontstaat er werkelijk commitment en kan je elkaar aanspreken op de verwachtingen en bijsturen waar nodig.
Laat verwachtingen geen eisen worden, waar niemand aan kan voldoen waardoor frustratie op de loer ligt en verwijten maken de makkelijkste weg is.
Hoe manage jij je verwachtingen?