Roodkapje en Vrouw Jutte daar gaat mijn verhaal over. Een verhaal over sterke vrouwen. Ik had me zo voorgenomen om deze twee vrouwen een bondgenootschap te laten sluiten, maar het liep heel anders…
Schrijven en vertellen lijken in veel opzichten op elkaar. Zowel bij schrijven als vertellen komt het erop aan de lezer of luisteraar mee te nemen in het verhaal. In beide gevallen bouw je spanning op, neem je lezer en luisteraar mee door verschillende fases van een verhaal, prikkel je de zinnen door in te zoemen op details, identificeert de lezer of luisteraar zich vaak met een persoon (vaak de hoofdpersoon) uit het verhaal, waardoor je als lezer of luisteraar vanuit het perspectief van die persoon gaat denken. Kortom een scala van elementen komt bij beide uitingen naar voren.
Toch is er ook een groot verschil tussen schrijven en vertellen. Bij het schrijven van een verhaal, in mijn geval vaak sprookjes, kan ik me nog zo voornemen het verhaal een bepaalde kant op te laten gaan, maar eenmaal schrijvend gaat het verhaal met mij op de loop, moeten mijn vingers woorden schrijven die ik zelf niet bedacht had en maakt de hoofdpersoon keuzes die ik me niet had voorgenomen. Dat is een vreemde, maar toch ook prettige, sensatie. Het is alsof ik overgenomen wordt door de hoofdpersoon uit mijn verhaal en zij door mij haar verhaal wil laten vertellen.
Het leuke is dat ik als verhalenverteller dan weer een verhaal naar mijn eigen hand kan zetten. Als dat een door mij zelf geschreven verhaal is, ga ik weer met de hoofdpersoon aan de haal en maak ik van mijn geschreven verhaal weer een vertelde versie. Een oneindig verhaal.
Geef een antwoord