Als ik, als verhalenverteller, een verhaal vertel ben ik me bewust van de gebaren die ik maak. Een beweging van hand, hoofd of zelfs van één vinger kan precies datgene ondersteunen wat een verhaal nodig heeft. De juiste beweging kan een verhaal dan ook optillen en verder brengen. Handen spelen bij mij als verhalenverteller een belangrijk rol.

Ook in het dagelijkse gebruik ben ik een handenspreker. In het vuur van het gesprek, wijs ik naar mensen, open ik mijn handen en leg ik mijn hand op een schouder of een arm om steun te geven.

Er zijn ook mensen die afhankelijk zijn van spreken met hun handen. Doven.

In Nederland is er een restaurant waar je geheel in het donker kan eten en dus de ervaring deelt die een blinde heeft. In Canada (Toronto) kan je in een restaurant eten waar je bedient wordt door doven en alleen kan bestellen in gebarentaal. Doven die de gebarentaal machtig zijn hebben dus een streepje voor in dit restaurant.

Spreek je geen gebarentaal dan moet je goed opletten, want  anders  krijg je wellicht iets heel anders dan je besteld had…:-)

https://www.youtube.com/watch?v=VPgh5Yk2HaY

Mooi initiatief!

En wat zeggen jouw handen? Ben je een handenspreker en wat zeg je daarmee?