Rode Ruiter

een eigen verhaal

  • Home
  • Over mij
  • Werk met mij
    • Storytelling
    • Cultuureducatie
    • Verhalenverteller
    • Metaforen
  • Klanten
  • Blog
  • Contact

Beelden in je hoofd en dan…

27.05.2014 door Iris // 2 Reacties

Wie weleens Pictionary heeft gespeeld weet dat je een tekening moet maken van een woord en dat de partner met wie je samenspeelt moet raden wat jij hebt getekend. Het gaat er niet alleen om dat je aardig kan tekenen, maar ook dat je in staat bent woorden om te zetten in een denkwijze die je partner kan volgen.

Ik vind het een vreselijk spel, vooral omdat ik vind dat ik niet kan tekenen. Ik heb niet geleerd om het leuk te vinden; om los te laten dat, wat ik in mijn hoofd aan beeld creëer, op een andere manier op het papier komt dan ik bedacht heb.

Tijdens een workshop van de Stichting Vertellen over verhalen in het onderwijs, luisteren de deelnemers naar het verhaal van de drie bokken kuifkop. De bokjes willen over de brug naar het gras dat aan de overkant groener en malser lijkt dan aan hun eigen kant. Onder de brug zit een monster die de bokjes tegenhoudt en op wil eten. De bokjes weten allemaal veilig aan de overkant te komen; het monster wordt vakkundig door de grootste bok om zeep geholpen. Na het verhaal moeten we met onze ogen dicht in gedachten het monster voorstellen. Het beeld komt hopla op mijn netvlies. De volgende opdracht is om een tekening te maken van het monster dat je net bedacht hebt. “Juhuf, ik kan niet tekenen.” Ik klap dicht bij zo’n opdracht, dus mijn tekening is een leeg vel. Gelukkig liggen er allemaal prachtige en heel verschillende monsters op de grond. Dat is erg leuk om te zien, want het verhaal is voor iedereen gelijk, maar de beelden zijn voor iedereen anders.

Het gebruik van beelden in verhalen kan je goed inzetten. Een verteller prikkelt de verbeelding van zijn luisteraars met zijn of haar taal, stem en lichaam. De luisteraar laat zich meevoeren op de golven van de verbeelding en fantasie van de verteller en krijgt op die manier zijn eigen beelden bij het verhaal, en geeft ook zelf invulling aan die dingen die niet worden gezegd. En zo creëert iedereen een eigen ‘film’ bij hetzelfde verhaal.

Verhalen zijn goed voor het stimuleren van de fantasie en kunnen goed gekoppeld worden aan kerndoelen van verschillende vakken. Juist door verhalen te gebruiken in het onderwijs onthouden kinderen de lesstof beter.

Voor kinderen en volwassen die vinden dat ze niet kunnen tekenen, zoals ik, of vinden dat ze iets anders niet kunnen…bedenk een alternatief. Ik vind het heerlijk om met woorden in de weer te zijn, dus voor mij zou de opdracht om te omschrijven hoe het monster eruit ziet, super zijn.

Uiteindelijk gaat het erom om onze fantasie te gebruiken. Hoe kan ik mooier eindigen dan met deze uitspraak van Einstein…

Einstein

 

 

 

 

 

 

www.roderuiter.nl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Categorie // Creatief met taal, Cultuur-educatie, Storytelling Tags // beeldvorming, creatief denken, creativiteit, fantasie, kerndoelen, Rode Ruiter- Een eigen verhaal, storytelling, tekenen, verbeelding, verhaal, verhalen in het onderwijs, verhalenverteller

Een goed verhaal vertelt zichzelf!

10.03.2014 door Iris // Reageer

Het is alsof er een tube Bizon Kit in mijn hoofd is leeg gespoten want alle woorden en zinnen blijven plakken. Maar het zijn niet alleen de woorden die het doen, het is ook de sfeer, de manier waarop ik rondgeleid wordt en de manier waarop de mensen elkaar benaderen. Combiwerk Delft is een bedrijf om trots op te zijn. Trots om er te mogen werken en trots om te laten zien wat mensen die niet aan het gewone arbeidsproces kunnen deelnemen kunnen doen.

Een jonge vrouw vouwt in razend tempo een doosje in elkaar. Bijna met haar ogen dicht. Ze is pas 27 jaar, maar hoort toch vaak bij sollicitaties dat ze te oud is. Vandaar dat ze nu hier aan het werk is, vertelt ze terwijl ze doorvouwt, want ze wil niet thuis zitten.

Dat niet iedereen die even geen baan heeft bij Combiwerk aan het werk kan, vertelt Hans als we op de gang staan. Natuurlijk is er een beperking waardoor het solliciteren moeizaam gaat en dat geldt voor alle mensen die bij Combiwerk werken.

Terwijl we hierover op de gang staan te praten, gaat de deur open en komt diezelfde vrouw naar ons toe. “Wie zijn jullie eigenlijk”, daar ben ik wel benieuwd naar. Hans legt uit wie we zijn en prijst haar om haar assertiviteit. Een mooi voorbeeld van de dagelijkse praktijk.

We lopen van de ene ruimte naar de andere en over elke ruimte over elke plek vertelt Hans hoe erover is nagedacht. Er is kleur aangebracht vanuit een bepaalde filosofie, met weinig middelen zijn kringloopstoelen opgeknapt voor de kantine, de medewerkers worden getraind en er wordt nagedacht over nieuwe projecten, over samenwerking met anderen en de meerwaarde van dat alles.

Wat maakt dat je geraakt wordt door iets wat je ziet, hoort of waar je tegen aanloopt? Voor mij geldt dat als er passie, betrokkenheid en warmte zichtbaar, voelbaar, hoorbaar is dat ik dan blijf hangen en dat het in mijn hoofd blijft kleven. Combiwerk doet dat! Combiwerk heeft een mooi en sociaal verhaal. Een verhaal dat door moet gaan en door vertelt moet worden. Zet mensen niet aan de kant, maar haal eruit wat erin zit.

Ook een goed verhaal vertellen? Neem contact op: iris@roderuiter.nl

www.roderuiter.nl

Categorie // Storytelling Tags // beeldvorming, betrokkenheid, Combiwerk, Delft, goed verhaal, passie, Rode Ruiter- Een eigen verhaal, storytelling, verhaal, warmte

Wil jij dat een apparaat jouw emoties bepaalt?

06.02.2014 door Iris // Reageer

 ‘Hebben jullie ook zo’n hekel aan lange rijen voor de rollercoaster of één van die andere horror attracties in een pretpark? Ik vind ze vreselijk, dus ontwerp een attractie voor een pretpark waar je niet voor in de rij hoeft te staan met toch voldoende aantrekkingskracht.’ Dat is ongeveer de opdracht die de studenten krijgen bij de voorlichting van  Industrieel Ontwerpen bij de TU Eindhoven. De ouders mogen ook meedoen. Vol enthousiasme gaan we aan de gang. We willen een beleving creëren waarbij je via supersonische brillen in een supersonische zwevende cel met anderen kan communiceren. Een beleving waar emoties gevoed worden en die je zelf kan voeden. Goed, het klinkt nog wat vaag en het behoeft een nadere uitwerking.

Wat schets mijn verbazing als ik diezelfde week nog een artikel lees over een speciaal vest dat de lezer laat voelen wat de hoofdpersoon voelt. De ‘sensory fiction’. De daadwerkelijke uitvoering van het sturen van een beleving, een ervaring.

‘Het lezen van een boek krijgt dankzij onderzoekers van MIT een extra dimensie. Ze ontwikkelden een vest dat de emoties van de hoofdrolspeler op diverse manieren over kan brengen op de lezer. En bij het vest hoort een speciaal boek dat een sfeer kan creëren die past bij de passage die u leest’, aldus het artikel op scientias.

http://vimeo.com/84412874

De onderzoekers benadrukken dat het als een kunstobject bedoeld is en vooral de discussie op gang wil brengen.

Toen ik over dit vest las, liepen de kriebels over mijn rug. Een vest dat bepaalt wanneer ik iets mooi, spannend of liefdevol moet vinden? Een vest dat mijn hartslag kan bepalen en daardoor gevoelens van angst en gejaagdheid kan stimuleren? Dat lijkt mij helemaal niets! Ik wil mijn eigen gevoelens kunnen hebben als ik lees en zelf bepalen of ik iets mooi of spannend vind. Laat dat vest dus maar in de kast!

Tijdens het lezen van een boek helemaal wegduiken in de wereld van dat boek. Heerlijk! Mijn eigen wereld creëren en mijn eigen gedachten en ervaringen laten bepalen hoe ik de tekst ervaar. Wegdromen in mijn fantasie.

Waar dat ook goed kan is tijdens het luisteren naar een verhaal. Als iemand goed kan vertellen, zie je als het ware wat de ander vertelt. Het leuke is dat als het verhaal over een kasteel gaat, iedereen een ander kasteel ziet, maar als het verhaal goed verteld wordt, is dat juist de kracht ervan. Iedereen gaat mee in het verhaal met zijn of haar eigen beelden en emoties. En als iedereen er helemaal inzit krijg je met elkaar het gevoel van FLOW. Dan drijf je als het ware met z’n allen in een soort supersonische cel en ervaar je allemaal je eigen avontuur!

Voor verhalen, sprookjes, metaforen en andere zaken: www.roderuiter.nl

Categorie // Storytelling Tags // eigen avontuur, flow, lezen, Rode Ruiter- Een eigen verhaal, sensory fiction, storytelling, verhaal, verhalenverteller

  • « Vorige
  • 1
  • …
  • 12
  • 13
  • 14

Gratis tips

Recente berichten

  • Politie bellen?
  • Oefening baart kunst
  • Beloning achteraf
  • DOM
  • Zingen in het museum
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Twitter

© 2022 Rode Ruiter | ontwerp & realisatie: Marleen de Korver Webcommunicatie ⋆ WordPress