Twee jaar geleden kreeg ik van medeverteller Nico een stekkie van een lampionplantje. Ik groef een gat in ons voortuintje en zette het plantje erin. Eén lampionnetje zat eraan. In de winter bleef er niet veel over van het plantje. Een sprietje dat er meer dood dan levend uitzag. Daarna werd het nog bedolven onder de aarde en andere troep bij het plaatsen van mijn minibieb. Maar het bleek sterk, want in het voorjaar kwamen er twee sprieten omhoog en zelfs een heleboel lampionnen. Inmiddels sterven de lampionnen langzaam af en gaan de planten in winterrust. Ik heb er alle vertrouwen in dat de wortels diep verankerd zitten en komend voorjaar de planten weer in bloei komen.Lees verder →