Rode Ruiter

een eigen verhaal

Politie bellen?

door // Reageer

Het is rond half vier ’s nachts als manlief mij wakker maakt. ‘Er staan jongeren jouw boekenkastje te plunderen, zullen we de politie bellen?’ Ik kom uit een hele diepe slaap dus mompel wat en trek dan mijn badjas aan om te kijken.

Zonder lenzen zie ik geen klap, dus als ik naar beneden kijk zie ik vage vlekken, maar hoor ik veel geschreeuw, gelach en brommergeronk. ‘Ik ga erop af’ zeg ik. ‘Nee niet doen’ zegt manlief ‘je weet niet of ze je iets aandoen.’ Maar vanaf een balkon op één hoog voel ik me toch redelijk veilig. Ik doe de balkondeur dan ook open waarop de blikken omhoog gaan (dat vermoed ik tenminste, omdat ze het uitproesten). Ze zien dan ook een vrouw in roze badjas met verwarde haren en een slaperige blik. ‘Hè jongens er proberen mensen te slapen, kunnen jullie ergens anders heen’, vraag ik. ‘O sorry mevrouw, we gaan al. Sorry hoor.’ Twee van de vier vlekken vertrekken gelijk. De andere twee blijven nog met hun brommertje staan. Als ze nog een keer omhoog kijken roepen ze nog een keer sorry en scheuren weg.Lees verder →

Oefening baart kunst

door // Reageer

Natuurlijk was het allemaal wat roestig geworden, zei hij zelf, na twee jaar corona-stilte. Wij hadden dus de primeur van het eerste optreden van Ronald Giphart NC (na corona). Een avond met het lezerspubliek in de bibliotheek van Delft. En ja, hier en daar was het een beetje roestig, maar de verhalen zitten in zijn hoofd en de ervaring spat er vanaf.  Wat opvalt is de losse en soepele manier van praten. Een grap hier, een grol daar. Op vragen uit de zaal wordt met een anekdote gereageerd. Het optreden ademt ervaring.Lees verder →

Beloning achteraf

door // Reageer

Vertellen mocht ik. Leuk! Op naar Haastrecht om in het kader van wereldverteldag op twee scholen te gaan vertellen. Ruim op tijd stapte ik de deur uit. Ik drukte op mijn autosleuteltje om de deuren te ontgrendelen, maar er gebeurde niets. Nog een keer en nog een keer omdat ik niet kon geloven dat de auto zijn werk niet zou doen. De auto had per slot een week eerder een nieuwe accu gekregen…Met het noodsleuteltje kon ik de deur toch openkrijgen. Tegen beter weten in drukte ik op de startknop. Niets! Ook hier kon ik het niet geloven. Ik drukte en drukte, maar helaas bleek ook dat een overbodige handeling. De auto was niet van plan van zijn plaats te komen. Wat nu? Stress in mijn hoofd, want ik zou de eerste vertelronde dus niet halen.Lees verder →

DOM

door //

‘Iemand die vraagt is vijf minuten dom. Iemand die nooit vraagt, is dat levenslang.’ Dit staat op de  lees-liever scheurkalender bedoeld voor in de klas om over lezen te praten en lezen te bevorderen.

Deze spreuk houd mij al geruime tijd bezig. Want wat is dom? Ben je dom als je iets niet weet of ben je dan onwetend? Dom heeft in mijn optiek een negatieve connotatie en daarin word ik bevestigd door de Van Dale:

dom (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)
1 met weinig verstand
2 van weinig verstand getuigend: je van de(n) domme houden doen alsof je niets weetLees verder →

Zingen in het museum

door //

December 2021, toen de musea nog open waren, liep ik door het kunstmuseum in Den Haag en genoot van de tentoonstelling van Paula Rego. De diversiteit, de expressie, de boodschap, was overweldigend en gaf mij de broodnodige zielenvoeding. Ook andere mensen waren zichtbaar en hoorbaar enthousiast.  

Bij deze afbeelding (de griezelige spin zit gezellig naast Miss Muffett), een in een reeks van tekeningen passend bij kinderversjes, stond een mevrouw zachtjes te zingen.

Al eerder schreef ik over wat een schilderij kan doen, welke associaties en herinneringen een beeld kan oproepen. Deze tekeningen wakkeren kinderliedjes aan.Lees verder →