Wat valt jou op als je naar buiten kijkt? We zijn aan het begin van onze vakantie in Litouwen en H. stelt mij deze vraag. Tja, wat valt mij op? Ik zie grauwe gebouwen, maar in vergelijking met vroeger (toen wij regelmatig oost-bloklanden bezochten) is er veel meer kleur. Alles is moderner, er staan luxe auto’s, maar toch zie ik het grauwe Oostblok er nog wel in terug. Zo noem ik een aantal dingen die mij opvallen. Maar dat is niet wat hij wil horen. ‘Nee, kijk er ligt helemaal nergens een propje vuil op straat.’ En dat klopt. Alles is brand schoon. Er ligt niets op straat. Dat was vroeger ook al zo.Lees verder →
Vliegen is niet mijn favoriete bezigheid, maar als ik boven de wolken vlieg en al die watten wolken in wonderlijk warrige vormen zie, vergeet ik mijn angst en laat ik me meevoeren in mijn fantasie. Hoe zou het zijn om op de wolken te dansen, verend op een bed van zacht pluis of zou dan de wolkenkoning boos worden. Daar in de verte zie ik zijn gezicht al tevoorschijn komen; groter en wilder wordt het, maar dan breekt de zon door de wolken en wordt alles vriendelijk en zachtroze verlicht.
De boom verandert langzaam van kleur; zo langzaam dat je het haast niet ziet, maar toch weer snel genoeg om de verandering te zien. Van blauw naar turquoise naar donker groen met een zweem rood, naar rood en paars en dan weer langzaam blauwer wordend. Het is een eindeloos kleurenspel dat blijft fascineren. Het werkt hypnotiserend.