December 2021, toen de musea nog open waren, liep ik door het kunstmuseum in Den Haag en genoot van de tentoonstelling van Paula Rego. De diversiteit, de expressie, de boodschap, was overweldigend en gaf mij de broodnodige zielenvoeding. Ook andere mensen waren zichtbaar en hoorbaar enthousiast.
Bij deze afbeelding (de griezelige spin zit gezellig naast Miss Muffett), een in een reeks van tekeningen passend bij kinderversjes, stond een mevrouw zachtjes te zingen.
Al eerder schreef ik over wat een schilderij kan doen, welke associaties en herinneringen een beeld kan oproepen. Deze tekeningen wakkeren kinderliedjes aan.Lees verder →
Twee jaar geleden kreeg ik van medeverteller 
‘O NEE’ dacht ik. Wat te doen als ik het terrein niet meer af kom? Met angst en beven liep ik naar de andere in- en uitgang van het parkeerterrein. Het eerste waar mijn oog op viel was een hek…O NEE dacht ik nog harder. WAT NU? Na een aantal passen zag ik dat de ingang geblokkeerd was, maar de uitgang gelukkig niet. Ik haastte me naar mijn auto en reed zo snel als ik kon de parkeerplaats af. Het zou mij niet gebeuren dat vlak voor mijn neus het hek neergelaten zou worden.
De stam laat het leven zien. Kleurschakeringen in de bast, mos en regen. Takken steken stakerig omhoog. De boom boven de grond. Onder de grond is er een weefsel van wortels die kleiner en kleiner worden tot in de haarvaten van de aarde. Wortelstelsels die ook onderling weer verbonden zijn en met elkaar communiceren. Wortelstelsels die onthouden en informatie delen.