Rode Ruiter

een eigen verhaal

Kleverig verhaal

door // Reageer

“Juf, juf, u was vorig jaar ook bij ons in de klas. Weet u nog?” zei een jongen aan het einde van mijn vertellingen aan de kinderen van groep 5b van basisschool Al Qualam in Gouda. Ik wist het niet meer, maar de jongen begon glunderend het verhaal te vertellen dat ik vorig jaar verteld had “Ja juf , over de berg en dat de mensen de berg wilden verplaatsen en dat dat niet lukte en dat ze  toen uiteindelijk gingen verhuizen.”  Vriendjes vielen hem bij en vulden hem aan. En ja toen wist ik het ook weer. Ik was vorig jaar ook in deze klas geweest. Toen nog groep 4.

Hoe fantastisch is dat! Een jaar na dato weten de kinderen nog welk verhaal je vertelt hebt. Dat is de kracht van verhalen. Verhalen blijven kleven in het geheugen. De kracht van een goed verhaal is dat de informatie wordt opgeslagen in het langetermijngeheugen. Wil je de theorie achter de werking van het geheugen weten, lees dan hier verder: https://www.vernieuwenderwijs.nl/de-kracht-van-een-goed-verhaal/

Eén van de krachtigste aspecten van een goed verhaal is dat het emoties bevat. Emoties zorgen ervoor dat we ons verbinden. Met het verhaal dat ik vorig jaar vertelde heeft deze jongen zich goed kunnen verbinden. Door mijn aanwezigheid werd zijn langetermijngeheugen aan het werk gezet en kwam het oude verhaal weer naar boven.

Mijn verhalen toen en nu zijn fantasie, maar dit werkt ook met verhalen over geschiedenis, aardrijkskunde enzovoorts. Het vertellen van verhalen met de kinderen in de klas is samen op avontuur gaan. Door samen met verhalen bezig zijn werk je aan groepsvorming, sociaal-emotionele ontwikkeling, creativiteit en taalvaardigheid.

Tijd voor een goed verhaal dus! 

Is het echt gebeurd?

door //

“Juf hoe schrijf je dat dan die naam Yun?” Een jongetje uit groep 5 waar ik verhalen vertel, stelt me deze vraag. Het is een jongetje met een Chinees uiterlijk.  Ik spel voor hem Y U N. ‘O, maar dat is ook mijn  naam en dat zeg je als Yoeng’. Ik bedank de jongen uitvoerig en zeg dat ik er vandaag iets bijgeleerd heb en natuurlijk dat hij de hoofdpersoon in het verhaal is. Hij glundert van oor tot oor.

Ze luisteren allemaal ademloos. De juffen ook. Iedereen geniet. In bijna elke klas komt de vraag of het echt gebeurd is. Wat denk je zelf? Nee…ik denk het niet.

In een brief hebben we aangegeven dat het verhaal een cadeau aan de klas is en dat dat cadeau ook voor de leerkrachten is, dus dat het jammer is als ze gaan zitten nakijken of andere dingen gaan doen. Het is, maar dat hebben we niet geschreven, ook een slecht voorbeeld. Als je verwacht dat de kinderen braaf luisteren terwijl je zelf die moeite niet neemt.
In een van de klassen waar ik meeluisterde, zat een juf achter in de klas druk na te kijken. Maar steeds vaker keek ze op en luisterde ze mee. Steeds langer duurde het voor ze het volgende schrift  pakte. Ze werd gegrepen door het verhaal. Dat is de kracht van vertellen…het meegenomen worden.

De ruim 80 klassen op verschillende scholen in de Krimpenerwaard en dus ongeveer 2000 leerlingen hebben de magie van het verhaal meegekregen. Wat een plezier. Deze ervaring neemt niemand hen af en mij ook niet.