Lang geleden was ik lid van de NJN (Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie). Een groep bijzondere, tikkeltje uit de pas lopende, eigenwijze mensen met een groot hart voor de natuur, vaak bijdehand en meestal onaangepast. Ik voelde me er volledig thuis. Er was geen leiding. Dat werd allemaal door de groep zelf geregeld. Jaarlijks werden er kampen en andere activiteiten georganiseerd waarop je elkaar tegen kwam. Op de kampen waren er excursies om de natuur te bestuderen.
‘s Avonds werd er meestal een kampvuur gemaakt waar we al zingend en kletsend omheen zaten. Als het meezat werd er een ook verhaal vertelt.
Een van de verhalen is de okoloko-machine. Deze machine moet gebouwd worden en daar zijn materialen voor nodig. Om aan de bijzondere materialen te komen moet er gereisd worden. Reizen waar onheil, liefde en strijd op de loer liggen. De kunst was om het verhaal over een aantal avonden uit te smeren. Het einde van het verhaal is altijd bekend…maar de weg er naartoe is altijd anders. Dat maakte het zo leuk om er naar te luisteren en om er soms een stukje van te mogen vertellen.
Nu ben ik actief in de vertelwereld. Een groep bijzondere, tikkeltje uit de pas lopende, eigenwijze mensen met een groot hart voor verhalen. Ook bij deze groep mensen voel ik me thuis. Opnieuw een bijzondere soort. Als je ze zou determineren zijn er beslist ondersoorten te vinden, maar wat ze gemeen hebben is de liefde voor het verhaal en het doorgeven daarvan.
Het zaadje voor het vertellen is op meerdere plekken in mijn leven geplant. Zo mooi dat al die lijnen in mijn leven nu al ruim tien jaar samen komen in mijn eigen rol als verteller.
Zoek je een verteller voor een verjaardag (volwassen of kind), een bijeenkomst of gewoon voor bij het kampvuur…neem eens contact op met mij of met een andere verteller.
Geef een reactie