Met enige regelmaat loop ik een kringloopwinkel binnen. Het geeft mij de prettige sensatie dat ik een schat kan vinden die niemand anders ooit ontdekt heeft. Een schat die daar speciaal op mij ligt te wachten. Ik loop langs rekken met de vele vele boeken voor volwassenen, maar liever kijk ik nog bij de kinderenboeken, sprookjes, gedichtenbundels, verhalen hebben mijn bijzondere interesse. Ooit heb ik voor een habbekrats een boek gekocht dat niet meer te verkrijgen was en voor enorme bedragen tweedehands werd aangeboden. Dan komt er een triomfantelijk gevoel in mij naar boven. ‘Dat ik dit gevonden heb voor zo’n luttel bedrag’ en soms doe ik dan een klein rondedansje.Lees verder →
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…
Wat valt jou op als je naar buiten kijkt? We zijn aan het begin van onze vakantie in Litouwen en H. stelt mij deze vraag. Tja, wat valt mij op? Ik zie grauwe gebouwen, maar in vergelijking met vroeger (toen wij regelmatig oost-bloklanden bezochten) is er veel meer kleur. Alles is moderner, er staan luxe auto’s, maar toch zie ik het grauwe Oostblok er nog wel in terug. Zo noem ik een aantal dingen die mij opvallen. Maar dat is niet wat hij wil horen. ‘Nee, kijk er ligt helemaal nergens een propje vuil op straat.’ En dat klopt. Alles is brand schoon. Er ligt niets op straat. Dat was vroeger ook al zo.Lees verder →
De juiste vraag.
Met uitgestoken hand loopt ze op ons toe, een meisje van ongeveer 10 jaar. Ik ben Maria. Mag ik u een vraag stellen: Wat is vooruitgang voor u? Al pratend neemt ze ons mee een zaal in. Een hele witte zaal. Vooruitgang is geen stilstand en vooruitgang is zowel fysiek als mentaal. Ze vat het gesprek samen voor een jongen van ongeveer 14 jaar die met ons de tweede zaal bewandelt en andere vragen stelt over vooruitgang. Aan het einde van deze zaal worden we overgenomen door een jonge vrouw van 20 jaar die ons vertelt dat een beroemde violist zich ondergeschikt maakt aan het stuk dat hij speelt, dat hij in dienst is van het stuk en zelf niet zichtbaar hoeft te zijn, maar dat hij de boodschapper van de muziek is. Hoe wij daar tegenaan kijken? Dat is een vraag waar ik, als verteller, wel wat mee kan. Een verteller stelt zich in dienst van het verhaal en schets in woorden wat anderen kunnen zien. Als een luisteraar zegt dat hij of zij alles voor zich zag, heb je het goed gedaan, want dan ben je als verteller onzichtbaar geworden. En zo lopen we van zaal drie naar zaal vier waar een man van rond de 70 het met ons heeft over of de jeugd ons beïnvloed en in hoeverre we daardoor zelf nog veranderen.
We zijn deel geworden van een kunstwerk van Tino Seghal rondom de vraag: wat is vooruitgang. In 15 minuten lopen we met 4 generaties langs vooruitgang. De vraag blijft nog lang hangen. Wat is vooruitgang? De juiste vraag in combinatie met een open houding maakt dat we geprikkeld worden en zonder gene vragen beantwoorden en vertellen hoe wij tegen dingen aankijken.
De juiste vraag. Weet jij wanneer je de juiste vraag hebt gesteld? Of hoe je door de juiste vraag te stellen verhalen losmaakt om tot de kern te komen?
www.roderuiter.nl