Rode Ruiter

een eigen verhaal

  • Home
  • Over mij
  • Werk met mij
    • Storytelling
    • Cultuureducatie
    • Verhalenverteller
    • Metaforen
  • Klanten
  • Blog
  • Contact

Tot in het diepste wezen

02.11.2023 door Iris //

kunstenaar: Emile van der Kruk

Op mijn uitgestrekte handen, legt ze haar handen in de mijne. Het oude vel voelt zacht. Op de maat van het lied Amsterdamse Grachten beweeg ik onze armen walsend heen en weer. Mijn blik haakt in haar lichtblauwe ogen. Ogen waar geen emotie uit te lezen valt. Ogen die in een andere wereld lijken te vertoeven. Toch blijven onze ogen verbonden. Heel even dwaalt ze af om daarna mijn ogen weer te vinden.

Veel koorleden lopen zingend door het publiek. Een enkel koorlid danst met iemand. Zo zingen en dansen we het publiek de zaal uit na een mooi optreden. Na afloop van het nummer rollen de tranen over mijn wangen. Tranen van verlies van wat niet terugkomt. Pijn om te zien dat mensen afscheid moeten nemen van de  man of vrouw die iemand was waar door ziekte  verandering in komt. Dat besef, die pijn raakte me dit keer extra.Lees verder →

Categorie // Storytelling Tags // brein structuren, muziek, Rode Ruiter- Een eigen verhaal, storytelling, verbinding, verhalen vertellen, www.roderuiter.nl, zingen, zingen voor ouderen

Licht uit, spot aan

15.02.2023 door Iris //

Licht uit, spot aan. Loop rond, zoek een plekje en zet een fictieve schijnwerper op jezelf. Ga in het licht staan en laat dat lekker op je schijnen. Zorg ervoor dat je zichtbaar bent. Dat was een opdracht die ik met mijn mede-cursisten aan het begin van de opleiding hogere woordkunst voor gevorderden, kreeg. Rondlopend, een fictieve schijnwerper zoeken…ik vond het heel moeilijk. De aandacht op jezelf vestigen…Als verhalenverteller moet je die schijnwerper zoeken en nemen. Inmiddels durf ik, als verhalenverteller, de schijnwerper op mezelf te richten en het podium te nemen.

Hoe wonderlijk is het dan om te merken dat ik op ons gezellige midwinterzangfestijn van mijn koor, als ik een lied moet zingen waar ik me notabene zelf voor aangemeld heb, het liefst in een hoekje wegkruip om vooral niet te hoeven zingen. Vooral niet die schijnwerper op mezelf richten. Met een groepje en een gek lied waar het om de lol gaat is het allemaal niet zo erg. Maar dat serieuze lied waar ik ook stukjes alleen zing, daar voel ik me niet op mijn gemak. Terwijl het koor een veilige plek is en alles goed is. Het wordt gewaardeerd als je een optreden doet. Nog vreemder is het dat bijna iedereen daar last van heeft. We zitten allemaal met trillende stemmen of trillende handen snaren aan te slaan. In het koor kunnen we allemaal opgaan in het grotere geheel. Dat is ook waarom je voor een koor kiest en niet voor solo optreden. We stappen allemaal uit onze comfortzone als we voor elkaar optreden.

Als verhalenverteller voel ik me inmiddels zo thuis dat ik los durf te laten. Ik heb het vertrouwen dat het goed komt met het verhaal. Als zanger heb ik dat vertrouwen niet. Daar voel ik me niet helemaal vrij.

Wil je mijn inhuren als verteller dan kan dat. Ik zet de schijnwerper wel aan. Ik durf zelfs ook wel een liedje te zingen als het bij het verhaal past, maar voor een zangoptreden moet je beslist iemand anders inhuren.

Categorie // Blog Tags // koor, optreden, Rode Ruiter- Een eigen verhaal, schijnwerper, verhalen, verhalen vertellen, verhalenverteller, www.roderuiter.nl, zingen

Gratis tips

Recente berichten

  • Zwart gat
  • Hoe hoort het eigenlijk?
  • Brood en spelen
  • Vleugels van inkt
  • Tot in het diepste wezen
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Twitter

© 2025 Rode Ruiter | ontwerp & realisatie: Marleen de Korver Webcommunicatie ⋆ WordPress