Foto’s maken herinneringen los, althans de juiste foto’s. Foto’s van landschappen, bloemen, huizen of andere zaken zonder mensen erop kunnen mooi zijn en esthetisch verantwoord zijn en je zelfs raken in hun schoonheid, maar de herinneringen komen los als er mensen op te zien zijn. Foto’s van vreemde mensen doen soms herinneren aan…waardoor er vanzelf een verhaal komt over tante, buurvrouw, vriend of vriendin van vroeger. De echte herinneringen komen los bij eigen foto’s van vroeger waar mensen op te zien zijn. Die foto’s kunnen een bron van verhalen zijn.
Verhalen om te herinneringen vast te houden. Verhalen om door te geven; zo deden we dat vroeger of weet je nog van toen…Verhalen zijn belangrijk om te weten waar je wortels liggen en om te zien waar je betrokkenheid vandaan komt.
Bij wat opruimen kom ik foto’s van mijn tijd bij buurtcentrum Dijk 33 in Leiden tegen. Ik was daar vrouwen- en emancipatiewerker. Dat kwam goed uit want van huis uit had ik het feministische virus meegekregen. Bij het bedenken van activiteiten hoorde een vrouwenweekend natuurlijk bij het aanbod. Met een groepje vrouwen gingen we op de fiets naar Noordwijk. Zo hielden we de kosten laag.
Naast een boel gezelligheid werd er ook gewerkt aan bewustwording. Wat voor effect heeft trouwen en kinderen krijgen op de mogelijkheden van de vrouw. Met een skippybal en een oude jurk werd een en ander uitgespeeld om de discussie op gang te brengen.
Mooie verhalen en fijne herinneringen door zomaar wat kiekjes. Het kan heel troostrijk, verrijkend en plezierig zijn om op deze manier herinneringen en verhalen op te halen.
Wil je hier zelf ook mee aan de gang en weet je niet hoe? Alleen of met een groep? Ik denk graag met je mee. Ook over de manier om deze verhalen vast te leggen.