Bijna een jaar geleden viel ik met mijn elektrische fiets en brak mijn been. Ik was op weg naar een optreden met mijn koor. Zo net na de jaarwisseling waarin de wens ‘gelukkig nieuwjaar’ nog maar net in de mond bestorven was, was dit een minder gelukkige start van mijn jaar. Misschien hadden de mensen mij ‘break a leg’ moeten wensen, dan was de voorspelling in elk geval uitgekomen :-).
Deze wonderlijke uitspraak (break a leg) doen acteurs elkaar voordat ze de planken op moeten, maar hij komt ook meer en meer in zwang om elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het idee is dat als je elkaar succes wenst, dat dat ongeluk brengt. Dan kan je elkaar beter ongeluk wensen, want dan brengt dat geluk.
Mijn gebroken been was uiteraard niet leuk en toch ben ik er ‘rijker’ door geworden. Ik heb geleerd dat ik veel meer ‘zen’ was dan ik van mezelf dacht. Met een positieve instelling ‘dat het wel goed zou komen’, ben ik mijn genezingstraject ingegaan. Ik ben zoveel warmte en betrokkenheid tegen gekomen. Er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan, vriendschappen hebben zich verdiept, vrienden die de moeite namen soms wekelijks even langs te komen, anderen die mij mee naar buiten namen.
Kortom: het gebroken been heeft me zeker veel positiefs opgeleverd…
Mijn wens voor 2020….break a leg!
Geef een reactie