1983: Het was laat toen we uit de S-bahn stapten; de halte die we moesten hebben voor de camping. We hadden geen idee waar we naar toe moesten en wisten ook niet dat het nog 6 kilometer lopen was. Een stel dat uitgegaan was zag ons tobben en vroeg waar we naar toe moesten. Toen ze hoorden dat we naar de camping moesten namen ze ons mee naar hun huis waar we de nacht mochten doorbrengen. Dat was uiteraard voor hen niet zonder gevaar. Het was een ontzettend aardig stel met wie we nog een tijd hebben zitten praten over de beperkingen van wonen in Oost Berlijn.
De dag daarop zijn we naar de camping gegaan en niet veel later via checkpoint Charley naar West Berlijn. Het contrast was enorm. De Kurfürstendamm met etalages vol glitter en glamour, reclames om te laten zien hoe goed het in het Westen was. Hoewel het grauwe Oost niet gezellig was, was de afwezigheid van reclame wel rustgevend in het straatbeeld.
2023: Achter zandzakken poseren mensen lachend bij checkpoint Charley. Ooit de doorgang tussen Oost- en West Berlijn. Nu een toeristisch hoogtepunt, toen de harde werkelijkheid.
Voor een kleine groep mensen was de doorgang beschikbaar. Ook voor ons. Toeristen die eerst Oost- en daarna West- Berlijn wilden bekijken. Oost en West, een wereld van verschil toen; nu niet meer. Gelukkig maar. Maar de drommen mensen die poseren alsof het een feestje is, doet vreemd aan als je ooit zelf door de streng bewaakte controlepost bent gelopen.
Sta stil bij het verleden en vertel jouw verhaal; het verhaal van je familie. Verhalen vertellen en doorgeven is belangrijk omdat je daarmee betekenis geeft aan je eigen leven, je eigen geschiedenis.