Eind jaren 60 organiseerde museum Boijmans van Beuningen voor kinderen een serie kijken naar kunst onder de titel ‘in spin het museum in’. Daar deed ik aan mee. We kregen uitleg over kunstwerken, moesten kunstwerken nadoen en kregen thuisopdrachten. Samen met mijn moeder knutselde ik een ‘kunstwerkje’ in elkaar waarmee we de titel van de cursus verbeelden. Ook daarvan werden weer kunstige foto’s gemaakt door Joop Verheij Pols die, naast dat hij onze tandarts was, ook zeer verdienstelijk fotografeerde.
We keken naar kunst, deden dat na en er werden foto’s van gemaakt. @Dutchgirlsinmuseums , @sophie.kugel en nog vele anderen avant la lettre.
Het is zo mooi om te zien dat mensen altijd dezelfde behoeftes hebben. In essentie zijn we al zo lang we bestaan hetzelfde. De mens heeft drang om zichzelf te laten zien. Of dat nu in beeld is of in tekst, we zoeken naar manieren om te blijven, ook na onze dood.
Het vertellen van verhalen maakt daar ook onderdeel van uit. Door een verhaal te over iemand te vertellen, laat je iemand weer even tot leven komen, geef je iemand stem en kleur. Levensverhalen zitten in ons allemaal. De verhalen van je voorouders zitten in je DNA ook al ken je niet alle verhalen. Vertel deze en geef kleur aan je geschiedenis!