Ik stel mezelf de uitdaging om komende week dagelijks een kaart te trekken uit de box Mythos en me daardoor te laten inspireren. Mythos bevat 56 kaarten met scenes en voorwerpen uit de wereld van mythen, sagen en legenden. Een bron van verhalen en andere mogelijkheden. Welke dat zijn wil ik onderzoeken. Ik trek een willekeurige kaart en kijk wat er gebeurd.
Vandaag trek ik de weegschaal. Het lijkt net een gezicht. Twee ogen. Een gesloten, de andere open. Een lange spitse neus die eindigt in een mond die ontevreden kijkt.Ken je het sprookje een-oogje, twee-oogje, drie-oogje? Ik vind het een fascinerend sprookje over drie meisjes met 1,2 en 3 ogen. Het meisje met twee ogen moet het ontgelden, maar dan krijgt ze van een oude vrouw een geit ‘een tafeltje dekt’. De moeder van de meisjes vermoed iets bijzonders en stuurt haar andere dochters mee met twee-oogje. Twee-oogje zingt de meisjes in slaap. En hier komt mijn favoriete deel met het rijmpje:
Eenoogje, waak je?
Eenoogje, slaap je?
Drieoogje, waak je?
Tweeoogje, slaap je?
Een oog van drie-oogje blijft wakker en ziet alles. Zij verraad het geheim en de geit wordt dood gemaakt. Opnieuw krijgt twee-oogje hulp van de oude vrouw. Als ze de ingewanden van de geit begraaft als er een boom met gouden appels groeien. Die appels kan alleen twee-oogje maar plukken.
Op de een of andere manier doet dit sprookje me denken aan de discussie rondom de kinderopvangaffaire. De een geeft de schuld aan de ander en de ander wist niet dat de een het niet gedaan had. De een vond het niet zijn verantwoordelijkheid en de ander dacht dat de ander het wel zou oppakken of wist er in het geheel niets van.
Wie had welke ogen open en wie kneep een oog dicht? Wie gaat er met de geit van door en wie veegt zijn eigen straatje schoon?
Zo werkt dat met associaties. Misschien zie jij de link tussen het sprookje en deze actualiteit niet, maar voor mij is het zo klaar als een klontje…