87 verhaalideeën voor meer zichtbaarheid ontving ik van Sigrid van Iersel. Ik volg haar al heel lang en heb waarschijnlijk deze ideeën al eens eerder ontvangen, want Sigrid deelt graag tips en ideeën met anderen. Toen opgeslagen en niet meer naar gekeken, nu opgeslagen en wel naar gekeken.
Bij een van de verhaalstarters werd mijn brein als vanzelf aangezet:
Toen ik mijn smartphone thuis liet liggen…
Drie jaar geleden op een koude, winderige vrijdagmiddag fietste ik naar een optreden van mijn koor. We hadden een uurtje eerder afgesproken om in te zingen. ‘Kom op tijd’ was er nog gezegd, dus ik haastte me omdat ik toch net iets te laat van huis was gegaan. De optreed-locatie, een bejaardenhuis, kon ik niet vinden. Ik was verdwaalt, verkeerd gefietst. Ik greep in mijn tas naar mijn smartphone om de weg te zoeken, maar greep mis… Ook dat nog; te laat vertrokken, niet goed gekeken waar het was en nu ook geen mogelijkheid om uit te zoeken waar ik naar toe moest omdat mijn smartphone thuis lag.
In het bejaardentehuis waar we een jaar eerder hadden gezongen (ik dacht dat het daar was) wisten ze me te vertellen waar ik naar toe moest. Gehaast stapte ik op mijn fiets en zag daarbij niet het randje van de stoep. Ik stootte ertegen en raakte uit balans en viel in de enige plas die de straat rijk was. De rest is geschiedenis. Mijn been brak ik op bijzonder ongelukkige wijze.
Ik ontmoette echter wel vriendelijke mensen van wie ik een smartphone mocht lenen om mijn man te bellen. Iemand anders belde met een smartphone de ambulance. Hoe onthand kan je zijn zonder – en hoe fijn is het dan om te zien dat allerlei mensen bereid zijn je te helpen met hun smartphone… maar vooral met een arm, een deken en aandacht.
Een klein verhaaltje dat opborrelt bij een simpel zinnetje. Heb jij ook weleens je smartphone thuis laten liggen? Wat overkwam jou toen? Deel het hier!