Twee jaar geleden kreeg ik van medeverteller Nico een stekkie van een lampionplantje. Ik groef een gat in ons voortuintje en zette het plantje erin. Eén lampionnetje zat eraan. In de winter bleef er niet veel over van het plantje. Een sprietje dat er meer dood dan levend uitzag. Daarna werd het nog bedolven onder de aarde en andere troep bij het plaatsen van mijn minibieb. Maar het bleek sterk, want in het voorjaar kwamen er twee sprieten omhoog en zelfs een heleboel lampionnen. Inmiddels sterven de lampionnen langzaam af en gaan de planten in winterrust. Ik heb er alle vertrouwen in dat de wortels diep verankerd zitten en komend voorjaar de planten weer in bloei komen.
Heel bijzonder vind ik de structuur van het lampionnetje. Bij het afsterven verdwijnt het oranje en blijft er een ragfijn netwerk van nerven over. Een stevige basis waar elke kleur op mogelijk is…
Net als bij een goed verhaal. Als de basis stevig is, kan je je eigen kleur geven aan het verhaal. Als je weet hoe je nerven lopen kan het verhaal alle kanten op gaan, kan het alle kleuren krijgen omdat de nerven richting en structuur aan het verhaal geven.
Wil je meer weten over de structuur van verhalen en hoe jij die kan inzetten voor jezelf of je bedrijf? Neem eens contact op.