Natuurlijk was het allemaal wat roestig geworden, zei hij zelf, na twee jaar corona-stilte. Wij hadden dus de primeur van het eerste optreden van Ronald Giphart NC (na corona). Een avond met het lezerspubliek in de bibliotheek van Delft. En ja, hier en daar was het een beetje roestig, maar de verhalen zitten in zijn hoofd en de ervaring spat er vanaf. Wat opvalt is de losse en soepele manier van praten. Een grap hier, een grol daar. Op vragen uit de zaal wordt met een anekdote gereageerd. Het optreden ademt ervaring.
Een paar dagen eerder stond ik in diezelfde bibliotheek met de vertellers van de Vertelkring Delft voor een Benefietavond verhalen voor Oekraïne. Wat ik terugkreeg was dat het zo leuk was dat ik tussendoor grapjes maakte en dat ik met zoveel plezier en lekker los aan het vertellen was.
Ik wil mezelf niet met Ronald Giphart vergelijken, maar de parallel zit hem in het loslaten van de standaard en het anticiperen op het publiek of op wat zich voordoet. Het plezier over het inslaan van zijwegen, de lol van het entertainen daarin zit de vergelijking. Een verhaal helemaal in de vingers hebben is voorwaarde voor het kunnen loslaten. Oefening baart kunst en de kunst is om los te laten.
Verhalen kunnen altijd en overal ingezet worden. Bij feesten, congressen, ter bezinning of ter verhoging van de feestvreugde. Probeer het eens! Nodig mij of een andere verhalenverteller uit om te komen vertellen.