‘Dat is een bijzonder meisje. Ik praat wel even met haar’, zei de juf. Bijzonder was ze misschien wel, maar ik zag weinig verschil met de andere leerlingen. Ze waren allemaal wel bijzonder. Bijzonder aardig, bijzonder slim, bijzonder grappig, bijzonder vriendelijk…
Dit bijzondere meisje zat in het midden van een groepje van drie. Toen ik langsliep bij het tekenen, lag ze met haar hoofd op de tafel en haar ogen dicht. ‘Zij slaapt’ zeiden de andere meisjes. Niet lang daarna richtte ze haar hoofd op en ging mee kleuren.
Bij de vraag of het groepje hun tekening wilde presenteren, zeiden de andere twee meisjes ‘nee’. Het bijzondere meisje kwam wel naar voren, hield de tekening ophoog en vertelde wat ze getekend hadden.
Ik mocht even op de klas passen toen de juf iets ging halen. Het bijzondere meisje kwam met haar schrift vol sommen bij me en zei dat ze het niet begreep. Daar is de juf voor, dat kan ik nu ook niet uitleggen.
Toen ik de school uitliep omdat ik klaar was, kwam het bijzondere meisje mij een knuffel geven. Wat een bijzonder lief meisje.
Geef een reactie