Op een dag zag ik een advertentie van een stemmencastingbureau. Dat leek me leuk om erbij te doen. Ooit zei iemand die films maakt tegen mij dat ik een echte radiostem heb. Geld verdienen met mijn stem in een radioreclame of een bedrijvenfilm leek me wel wat. Nadat ik me tegen betaling had ingeschreven kreeg ik een uitnodiging om in Amsterdam een test te komen doen. Het adres dat ik door kreeg bleek midden in het centrum achter een verveloze deur te zitten. ‘Ja hoor opgelicht’ dacht ik toen de deur na een aantal keer aanbellen niet openging. Toen na enige tijd wachten er iemand uit de deur kwam, glipte in naar binnen. Achter de deur zat een trap en aan het einde van die trap bleek wel degelijk een studio te zitten. Ik moest nog even wachten, maar daarna mocht ik een aantal teksten inspreken. ‘Nou’ zei de technicus ‘je hebt een hele goede radiostem’. Na die opname heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn stem zit opgeslagen in een databank van een bedrijf waarvan ik niet meer weet hoe het heet.
Een paar weken geleden kwam ik op bezoek bij een gezin van de Voorleesexpress waar ik naar mijn stagiaire ging kijken. Ze leest voor in een Pools gezin met drie kinderen. Dat ging hartstikke goed. Aan het einde werd er nog een kwartetspel gedaan en natuurlijk wilde ik mee doen. Na een paar keer aan de beurt geweest te zijn, zei het jongetje van vijf jaar: ‘wat een mooie stem heb jij.’
Carrière op de radio heb ik nooit gemaakt, maar ik ben wel verhalenverteller en als verteller is een goede en aantrekkelijke stem noodzakelijk. Dus wil je me een keer horen? Nodig me uit. Ik kom graag vertellen.