Op een dag zag ik een advertentie van een stemmencastingbureau. Dat leek me leuk om erbij te doen. Ooit zei iemand die films maakt tegen mij dat ik een echte radiostem heb. Geld verdienen met mijn stem in een radioreclame of een bedrijvenfilm leek me wel wat. Nadat ik me tegen betaling had ingeschreven kreeg ik een uitnodiging om in Amsterdam een test te komen doen. Het adres dat ik door kreeg bleek midden in het centrum achter een verveloze deur te zitten. ‘Ja hoor opgelicht’ dacht ik toen de deur na een aantal keer aanbellen niet openging. Toen na enige tijd wachten er iemand uit de deur kwam, glipte in naar binnen. Achter de deur zat een trap en aan het einde van die trap bleek wel degelijk een studio te zitten. Ik moest nog even wachten, maar daarna mocht ik een aantal teksten inspreken. ‘Nou’ zei de technicus ‘je hebt een hele goede radiostem’. Na die opname heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn stem zit opgeslagen in een databank van een bedrijf waarvan ik niet meer weet hoe het heet.Lees verder →
Weet jij wat een glimlach doet?
De stemauditie is in Amsterdam in een studio aan de Keizersgracht. Op de afgesproken tijd, half twee bel ik aan. Stilte! Deur zwaait niet open en er is niemand die mij hartelijk welkom heet. Ik bel nog een keer en na enige tijd nog een keer. Het had zo leuk kunnen zijn, maar ik ben er toch ingestonken, denk ik. Ik moet namelijk wel betalen om auditie te mogen doen. Dat is om het kaf van het koren te scheiden. Ja ja, denk ik, om de domoren zoals ik er in te luizen.
Op dat moment komen er allerlei mensen van de lunch terug. Ik vraag hen naar het stemmenbureau. Daar weten ze niets van…de derde wel en die zegt dat ik mee kan lopen. Hij wijst me de deur. Op de trap zit een meneer die mij in onvervalst Amsterdams te woord staat. “Nee, je mag d’r niet in ze zijn met een opname bezig. Ik zit ook te wachten.” Tja er zijn natuurlijk allerlei stemmen nodig, maar deze vind ik toch wel erg Amsterdams…
Het is inmiddels kwart voor twee en ik heb nog steeds geen idee wat me te wachten staat. Ik klop op de deur en loop naar binnen. “Ik zit midden in een opname, ja. O, jij bent zeker Iris. We hebben je al een paar keer gebeld…”en op dat moment rinkelt voor de eerste keer mijn telefoon. De opname loopt uit of ik een kwartiertje koffie wil drinken.
Daarna komt het helemaal goed. Ik moet meerdere teksten inspreken, krijg aanwijzingen en tips en mijn vier teksten worden opgeslagen ter beoordeling.
Een van de teksten gaat over de roombotersmaak van een margarinemerk. Terwijl ik aan het inspreken ben, spreek ik roomboter op z’n Barry Heuges uit met een Amerikaans accent. Daar moet ik innerlijk erg om lachen. Als ik mezelf terug hoor, kan ik het verschil duidelijk horen. De lach in mijn stem maakt het vriendelijker en aantrekkelijker.
Vanaf deze week mag ik mezelf ‘stemacteur’ noemen. De auditie is goed bevonden! Ik sta ingeschreven bij een stemmenbureau. Mensen die een stem nodig hebben voor een reclamespot, een bedrijfsfilm of andere zaken, kunnen mijn stem kiezen.
Dus als je een verhaal vertelt, een presentatie moet houden of iets anders wil vertellen waarbij er levendigheid in je stem zit en je een warme uitstraling wilt hebben, denk aan roomboter op z’n Barry Heuges en de glimlach komt vanzelf. En echt dan klinkt het veel beter!
Jouw verhaal met een glimlach van binnen en een lach vanuit de zaal, een verhaal waar iedereen geboeid naar blijft luisteren? Neem eens contact op over de mogelijkheden: www.roderuiter.nl