Nieuwsgierig zijn is een heel menselijke en gezonde eigenschap. Noodzakelijk voor het doen van ontdekkingen. Ontwikkelingen op het gebied van wetenschap, taal en techniek vinden alleen plaats dankzij een grote doses nieuwsgierigheid van de onderzoekers.
Kunstenaars zijn ook onderzoekers en spelen vaak met deze nieuwsgierigheid en prikkelen de kijker om iets te doen. In museum Bonnefanten zag ik een expositie van Antoine Berghs. Naast allerlei grote panelen is er in de zaal ook een blauwe deur met een sleutelgat. De deur roept en het sleutelgat trekt. Ik kan niet anders dan mijn oog tegen het sleutelgat leggen om te kijken. En wat zie ik?
Een oog, maar er is meer, maar wat ik ook probeer meer krijg ik niet te zien.
Dat prikkelt mijn fantasie en dat is ongetwijfeld precies de bedoeling. Niet helemaal weten wat er is. Ruimte om mijn eigen invulling te geven.
Dat is ook wat er bij het vertellen van verhalen gebeurt. Een sleutelgat waar de luisteraar doorheen ‘kijkt’. De verteller vertelt en de luisteraar maakt zijn of haar eigen beeld. Een luisteraar die zegt: ‘ik zag het voor me’ heeft goed gekeken en is in het sleutelgat gekropen om een eigen schilderij te maken.
Wil je ook nieuwsgierig door het sleutelgat kijken en onderzoeken welk schilderij jij maakt bij een verhaal? Nodig een verteller uit. Mij bijvoorbeeld en laat je meenemen door dat sleutelgat naar de wereld van je eigen fantasie.