Lang geleden was ik lid van de NJN (Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie). Een groep bijzondere, tikkeltje uit de pas lopende, eigenwijze mensen met een groot hart voor de natuur, vaak bijdehand en meestal onaangepast. Ik voelde me er volledig thuis. Er was geen leiding. Dat werd allemaal door de groep zelf geregeld. Jaarlijks werden er kampen en andere activiteiten georganiseerd waarop je elkaar tegen kwam. Op de kampen waren er excursies om de natuur te bestuderen.
‘s Avonds werd er meestal een kampvuur gemaakt waar we al zingend en kletsend omheen zaten. Als het meezat werd er een ook verhaal vertelt.Lees verder →
Eric wie?
Thassos, het mooie Griekse eiland, was ook vijftien jaar geleden al warm, heet zelfs. Het strand met de zee die wat verkoeling gaf werd frequent door ons bezocht. Echter elke dag strand gaat vervelen, dus toen we ontdekten dat er verderop een zwembad bij een huis was waar je zomaar gebruik van mocht maken, gingen we daar eens een kijkje nemen. Aan de muren van het huis rondom het zwembad hingen heel veel voetbalposters. Elke keer met dezelfde voetballer in actie. ‘Ach, iemand die van voetballen houdt en fan is van een voetballer’, dachten wij. De eigenaar van het zwembad kwam vragen of we ’s avonds mee wilden barbecueën en vroeg of we met hem op de foto wilden. Op de foto? Waarom? Wij zagen daar geen enkele aanleiding toe. Later kwamen we er achter dat het, de toen wereldberoemde voetballer, Eric Cantona was die bij Manchester United voetbalde. Een voetballer die ook nog eens in opspraak was geweest, maar dat was allemaal langs ons heen gegaan.
Als we dat allemaal hadden geweten…Lees verder →
Radiostem
Op een dag zag ik een advertentie van een stemmencastingbureau. Dat leek me leuk om erbij te doen. Ooit zei iemand die films maakt tegen mij dat ik een echte radiostem heb. Geld verdienen met mijn stem in een radioreclame of een bedrijvenfilm leek me wel wat. Nadat ik me tegen betaling had ingeschreven kreeg ik een uitnodiging om in Amsterdam een test te komen doen. Het adres dat ik door kreeg bleek midden in het centrum achter een verveloze deur te zitten. ‘Ja hoor opgelicht’ dacht ik toen de deur na een aantal keer aanbellen niet openging. Toen na enige tijd wachten er iemand uit de deur kwam, glipte in naar binnen. Achter de deur zat een trap en aan het einde van die trap bleek wel degelijk een studio te zitten. Ik moest nog even wachten, maar daarna mocht ik een aantal teksten inspreken. ‘Nou’ zei de technicus ‘je hebt een hele goede radiostem’. Na die opname heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn stem zit opgeslagen in een databank van een bedrijf waarvan ik niet meer weet hoe het heet.Lees verder →