Eind jaren 60 organiseerde museum Boijmans van Beuningen voor kinderen een serie kijken naar kunst onder de titel ‘in spin het museum in’. Daar deed ik aan mee. We kregen uitleg over kunstwerken, moesten kunstwerken nadoen en kregen thuisopdrachten. Samen met mijn moeder knutselde ik een ‘kunstwerkje’ in elkaar waarmee we de titel van de cursus verbeelden. Ook daarvan werden weer kunstige foto’s gemaakt door Joop Verheij Pols die, naast dat hij onze tandarts was, ook zeer verdienstelijk fotografeerde.Lees verder →
Het antwoord van de echo
Achter mij in het tunneltje hoor ik het kind in de bakfiets en de papa die aan het trappen is samen roepen. ‘Oehoe’ De weerkaatsing van het geluid is altijd leuk en een prikkel om lekker hard in een tunnel te roepen.
Dat deden wij als gezin ook toen na jaren van verbouwen eindelijk in Rotterdam de fietsers- en voetgangerstunnel onder de Maas door weer open was. We liepen daar op een stille middag met het gezin doorheen en riepen zinnen als: ‘wie doet er hier een da-ans’ en als antwoord kwam dan… ‘ha-ans’. Tot groot plezier en vermaak van ons allemaal. We bleven nieuwe zinnen verzinnen die op onze namen rijmden: Wie denk je dat er hier-is…Iris… Wat hadden we een plezier en dat kaatste ruimschoots terug! Lees verder →
Ont(b)eert
Eenzaam op de stoep aan de rand van de vuilcontainer ligt ie…onthoofd… of beter ontlijft, want het lijf is verdwenen en de kop ligt er nog. De kop van een teddybeer. EEN TEDDYBEER!!! Je gooit toch geen beer bij het afval? Een beer die een kind trouw heeft gediend, die geknuffeld is en die geknuffeld heeft…jazeker dat doen teddyberen. De warmte en liefde wordt zomaar op straat gegooid. Mijn hart brandt.Lees verder →