Het lijkt een contradictie om te versnellen door te vertragen, maar de ervaring leert mij dat het echt werkt.

Langzaam loop ik met mijn andere koorleden door de oefenruimte waar wij wekelijks onze repetitie hebben. De woorden van het lied dat we oefenen volgen elkaar in rap tempo op waardoor er een haast in het lied ontstaat die er niet moet zijn;  het is een negro spiritual waar juist een traagheid in moet zitten. Daarom lopen we in een rustig tempo door de oefenruimte en zingen de woorden van het lied toch in hoog tempo. Het leuke is dat het echt werkt. Er komt rust in het nummer, terwijl we het in feite net zo snel zingen als eerder.

Als ik in de stad van A naar B moet, is de verleiding groot om de auto te nemen, maar met de fiets ben ik vaak net zo snel. Nou ja dat denk ik, want ik kan natuurlijk niet tegelijk in de auto en op de fiets zitten om te testen wie er als eerste aankomt. Soms kom ik auto’s elke keer weer bij een stoplicht tegen terwijl ik daar dan rustig achteraan fiets.

Vertragen brengt rust en tijd ook al denk je dat je die niet hebt. Als verhalenverteller ben ik soms geneigd om snel te praten. Niet omdat ik snel van het verhaal af wil zijn, maar meer omdat ik denk dat het daardoor spannender wordt of omdat ik zelf in het vuur van het verhaal al maar sneller ga praten. Het mooie is juist bij deze kunstvorm dat niet alleen het luisteren naar een verhaal rust brengt, juist het vertragen in tempo van spreken maakt het spannender en interessanter om naar te luisteren. Iemand die snel praat hou je niet bij en dan is verhaal vergeten voordat het geëindigd is, rust in het verhaal maakt dat je erbij blijft en aan het einde nog weet waar het over gaat. En ook dat is dan een soort versnellen, want die tijd heeft daadwerkelijk iets opgeleverd. Versnelde tijd glipt door je handen, vertraagde tijd neemt je mee.

Genieten van vertraagde tijd? Ik kom graag een verhaal vertellen!

www.roderuiter.nl