Achter mij in het tunneltje hoor ik het kind in de bakfiets en de papa die aan het trappen is samen roepen. ‘Oehoe’ De weerkaatsing van het geluid is altijd leuk en een prikkel om lekker hard in een tunnel te roepen.
Dat deden wij als gezin ook toen na jaren van verbouwen eindelijk in Rotterdam de fietsers- en voetgangerstunnel onder de Maas door weer open was. We liepen daar op een stille middag met het gezin doorheen en riepen zinnen als: ‘wie doet er hier een da-ans’ en als antwoord kwam dan… ‘ha-ans’. Tot groot plezier en vermaak van ons allemaal. We bleven nieuwe zinnen verzinnen die op onze namen rijmden: Wie denk je dat er hier-is…Iris… Wat hadden we een plezier en dat kaatste ruimschoots terug! Lees verder →
Ont(b)eert
Eenzaam op de stoep aan de rand van de vuilcontainer ligt ie…onthoofd… of beter ontlijft, want het lijf is verdwenen en de kop ligt er nog. De kop van een teddybeer. EEN TEDDYBEER!!! Je gooit toch geen beer bij het afval? Een beer die een kind trouw heeft gediend, die geknuffeld is en die geknuffeld heeft…jazeker dat doen teddyberen. De warmte en liefde wordt zomaar op straat gegooid. Mijn hart brandt.Lees verder →
Door het oog van de kat…
Onze kat kijkt graag tv. Zodra er een natuurprogramma voorbij komt met leeuwen, tijgers of andere katachtigen heeft het scherm haar onverdeelde aandacht. Ze raakt er zelfs een beetje opgewonden van. Gisteren werden de beelden haar even teveel. Ze zonderde zich af waarop wij een andere zender opzetten. Na 5 minuten kwam ze terug. Mauwend voor het scherm bleef ze staan. Zodra we het natuurprogramma weer opzetten, sprong ze op de stoel en keek ze weer volledig gefocust naar haar soortgenoten.Lees verder →