Welkom. We verwachten je al. De kinderen en ik zijn heel nieuwsgierig naar het verhaal dat je gaat vertellen. We verheugen ons erop. Dat alleen al is een fijne binnenkomst op een school waar je als gastverteller langskomt. Je naam staat op het bord met een tijd erbij. De tafels worden leeggeruimd, het digibord uitgezet nadat gevraagd is of ik dat nodig heb, de leerkracht gaat tussen de kinderen zitten en dan…is er rust. Rust om naar het verhaal te kunnen luisteren. Zo ontzettend fijn en uitnodigend.
Driekeer vertel ik hetzelfde verhaal. Het is leuk om te vergelijken hoe er drie keer vanuit de verschillende leeftijden op het verhaal gereageerd wordt. Grappig genoeg vonden de leerlingen van groep 6 het einde het spannendst. Maar misschien zat ik toen ook het beste in het verhaal waardoor ik het ook het spannendst vertelde…Ook dat is leuk, want ik verras mezelf ook telkens weer door het verhaal net iets anders in te steken of de nadruk net iets anders te leggen.
Na het verhaal is er ruimte om te reageren. De kinderen luisteren naar elkaar en zijn complimenteus naar mij. De juf geeft dat weer als compliment terug aan de leerling. Zo mooi om te zien!
Na afloop verwerken de kinderen het verhaal in een tekening. De tekeningen laten zien hoe goed ze geluisterd hebben. Er komen prachtige beelden tevoorschijn. Een kip die vierkante gouden eieren legt. De goudstaven kunnen makkelijk opgeslagen worden zo. Een gruwelijke reus, de weg boven de wolken naar het huis van de reus. Jack die aan de reuze tafel zit te eten. Ik vind het prachtig om te zien.
Na driekwartier zit mijn tijd erop en neem ik afscheid. Er wordt aandacht gevraagd om gedag te zeggen.
Zo hoort het te gaan. En zo gaat het meestal, maar niet altijd. Goed voorbeeld doet goed volgen, dus nodig mij eens uit als verteller in de klas. Dan hoop ik op net zo’n fijne ontvangst.
“Juf, juf, u was vorig jaar ook bij ons in de klas. Weet u nog?” zei een jongen aan het einde van mijn vertellingen aan de kinderen van groep 5b van basisschool Al Qualam in Gouda. Ik wist het niet meer, maar de jongen begon glunderend het verhaal te vertellen dat ik vorig jaar verteld had “Ja juf , over de berg en dat de mensen de berg wilden verplaatsen en dat dat niet lukte en dat ze toen uiteindelijk gingen verhuizen.” Vriendjes vielen hem bij en vulden hem aan. En ja toen wist ik het ook weer. Ik was vorig jaar ook in deze klas geweest. Toen nog groep 4.
“Juf hoe schrijf je dat dan die naam Yun?” Een jongetje uit groep 5 waar ik verhalen vertel, stelt me deze vraag. Het is een jongetje met een Chinees uiterlijk. Ik spel voor hem Y U N. ‘O, maar dat is ook mijn naam en dat zeg je als Yoeng’. Ik bedank de jongen uitvoerig en zeg dat ik er vandaag iets bijgeleerd heb en natuurlijk dat hij de hoofdpersoon in het verhaal is. Hij glundert van oor tot oor.