een eigen verhaal
Terug in de tijd reizen lijkt een onmogelijkheid, maar ik heb het echt meegemaakt. Via een beeldbelverbinding met mijn Vertelkring reageerde een van de mensen op vragen die vijf minuten geleden gesteld waren en terwijl iemand midden in een verhaal zat, ging de telefoon en voerde ze het gesprek dat vijf minuten geleden gehouden was. Hoe raar was dat! We hadden te maken met een staaltje van een enorm trage internetverbinding die ons in de tijd terug liet gaan.Lees verder →
Soms kan een beeld een luikje in je hoofd openmaken, zonder dat dat beeld expliciet bij dat luikje hoort.
Mij overkwam dat bij dit kunstwerk van David Bade. Het beeld opende het luikje naar een verhaal van de aardmannetjes. Als je het kunstwerk goed bekijkt zijn het geen aardmannetjes, maar toch triggerde de dansende figuren iets in mijn herinnering.
Hoe het verhaal precies ging wist ik op dat moment niet meer, maar het internet hielp mij en zo kwam het verhaal toch naar boven.Lees verder →
Nieuwsgierig zijn is een heel menselijke en gezonde eigenschap. Noodzakelijk voor het doen van ontdekkingen. Ontwikkelingen op het gebied van wetenschap, taal en techniek vinden alleen plaats dankzij een grote doses nieuwsgierigheid van de onderzoekers.
Kunstenaars zijn ook onderzoekers en spelen vaak met deze nieuwsgierigheid en prikkelen de kijker om iets te doen. In museum Bonnefanten zag ik een expositie van Antoine Berghs. Naast allerlei grote panelen is er in de zaal ook een blauwe deur met een sleutelgat. De deur roept en het sleutelgat trekt. Ik kan niet anders dan mijn oog tegen het sleutelgat leggen om te kijken. En wat zie ik?Lees verder →
Hij was grijs met dik zwart beslag erop en een grote sluiting.
De hutkoffer, zo vertelde mijn moeder, werd gebruikt voor vakanties. Kleding, huisraad en andere zaken werden in deze hutkoffer verzameld en vooruitgestuurd naar het vakantieadres in Oostvoorne. Daarna reisde mijn moeder met haar ouders en zus de hutkoffer achterna om een paar weken in de zon met zand en water te spelen.
In mijn jeugd stond deze grijze hutkoffer op mijn kamer, gevuld met oude jurken, schoenen, tassen en kleden. Gehuld in de ene jurk was ik een prinses, in een andere jurk een chique dame of met het schort aan gewoon moeder. Met de kleding aan kwamen de verhalen vanzelf. Urenlang speelde ik die uit.Lees verder →
Eind jaren 60 organiseerde museum Boijmans van Beuningen voor kinderen een serie kijken naar kunst onder de titel ‘in spin het museum in’. Daar deed ik aan mee. We kregen uitleg over kunstwerken, moesten kunstwerken nadoen en kregen thuisopdrachten. Samen met mijn moeder knutselde ik een ‘kunstwerkje’ in elkaar waarmee we de titel van de cursus verbeelden. Ook daarvan werden weer kunstige foto’s gemaakt door Joop Verheij Pols die, naast dat hij onze tandarts was, ook zeer verdienstelijk fotografeerde.Lees verder →