Rode Ruiter

een eigen verhaal

Dag Stichting Aanzet

door //

De Beste Boeken Quiz: wat een fantastische activiteit was dat, die ik samen met  Stichting Aanzet in Vlaardingen organiseerde. Kinderen lazen in groepjes een aantal boeken en daar werd een quiz over gehouden. De beste groepjes van een klas namen het tijdens de eindfinale op tegen de beste groepjes van andere scholen. In de bibliotheek in Vlaardingen liepen honderden kinderen rond die allemaal alle boeken gelezen hadden. Het was een feest en dat niet alleen het was een hele goede lees-bevorderende activiteit. De Beste Boeken Quiz vloog uit naar Den Haag en scholen voor Voortgezet Onderwijs nemen de methodiek over. Een geweldig succes dus.
“Een mooie bloem aan de loot van de stam” zoals de laatste directeur van Stichting Aanzet mij zei, “maar waar we geen tijd meer voor vrij maken.” 

Nu kan dat ook niet meer want in een paar jaar is Stichting Aanzet uitgemolken en inmiddels failliet verklaard. Zo verschrikkelijk zonde! Zo’n mooie en goed lopende organisatie waar zoveel kinderen en ouders baat bij hadden!

Een curator gaat bekijken wat de boel waard is; de boeken van het spel, het spelbord, de pionnen…dat zal allemaal niet zoveel opbrengen. Wat blijft zijn de herinneringen en het plezier wat de kinderen gehad hebben bij het lezen van de boeken en het spelen van het spel. De verhalen die blijven; de zoete en nu de bittere.

Ik wens alle oud-medewerkers van Stichting Aanzet heel veel sterkte.

Zwart gat

door // Reageer

Het loerde al een tijdje naar me, dat zwarte gat. Het gat waar ik zonder mijn vaste werk van drie dagen per week in zou vallen. Dat zwarte gat riep ‘kom hier!’. Dat gat heb ik om de tuin geleid met een klus waar ik zeven weken aan vast zat en wat andere opdrachten die in de agenda stonden. Ik was niet voor één gat te vangen. 

Ook is er ruimte om plannen, die al lang in mijn hoofd zaten, uit te werken. Tijd om me te verdiepen in de tijd dat mijn vader als dwangarbeider in Duistland moest werken. De arbeitseinsatz. De achtergrondinformatie geeft een gitzwart beeld over de mannen die verplicht aan het werk moesten.

Dit verhaal over mijn vader ben ik aan het onderzoeken. Ik wil er een vertelling van maken voor de bovenbouw van het basisonderwijs. Een vertelling die iets laat zien over die ongelooflijke zware tijd, een vertelling die hopelijk laat zien dat we niet nog een keer die kant op willen. Uiteindelijk ook een vertelling over hoop.

Geen zwart gat voor mij, geen geraniums, wel ruimte en tijd om bezig te zijn met verhalen.  Verhalen doen ertoe!

Hoe hoort het eigenlijk?

door // Reageer

Welkom. We verwachten je al. De kinderen en ik zijn heel nieuwsgierig naar het verhaal dat je gaat vertellen. We verheugen ons erop. Dat alleen al is een fijne binnenkomst op een school waar je als gastverteller langskomt. Je naam staat op het bord met een tijd erbij. De tafels worden leeggeruimd, het digibord uitgezet nadat gevraagd is of ik dat nodig heb, de leerkracht gaat tussen de kinderen zitten en dan…is er rust. Rust om naar het verhaal te kunnen luisteren. Zo ontzettend fijn en uitnodigend.

Driekeer vertel ik hetzelfde verhaal. Het is leuk om te vergelijken hoe er drie keer vanuit de verschillende leeftijden op het verhaal gereageerd wordt. Grappig genoeg vonden de leerlingen van groep 6 het einde het spannendst. Maar misschien zat ik toen ook het beste in het verhaal waardoor ik het ook het spannendst vertelde…Ook dat is leuk, want ik verras mezelf ook telkens weer door het verhaal net iets anders in te steken of de nadruk net iets anders te leggen.

Na het verhaal is er ruimte om te reageren. De kinderen luisteren naar elkaar en zijn complimenteus naar mij. De juf geeft dat weer als compliment terug aan de leerling. Zo mooi om te zien!

Na afloop verwerken de kinderen het verhaal in een tekening. De tekeningen laten zien hoe goed ze geluisterd hebben. Er komen prachtige beelden tevoorschijn. Een kip die vierkante gouden eieren legt. De goudstaven kunnen makkelijk opgeslagen worden zo. Een gruwelijke reus, de weg boven de wolken naar het huis van de reus. Jack die aan de reuze tafel zit te eten. Ik vind het prachtig om te zien.

Na driekwartier zit mijn tijd erop en neem ik afscheid. Er wordt aandacht gevraagd om gedag te zeggen.

Zo hoort het te gaan. En zo gaat het meestal, maar niet altijd. Goed voorbeeld doet goed volgen, dus nodig mij eens uit als verteller in de klas. Dan hoop ik op net zo’n fijne ontvangst.