Rode Ruiter

een eigen verhaal

Een bijzonder meisje

door // Reageer

‘Dat is een bijzonder meisje. Ik praat wel even met haar’, zei de juf. Bijzonder was ze misschien wel, maar ik zag weinig verschil met de andere leerlingen. Ze waren allemaal wel bijzonder. Bijzonder aardig, bijzonder slim, bijzonder grappig, bijzonder vriendelijk…

Dit bijzondere meisje  zat in het midden van een groepje van drie. Toen ik langsliep bij het tekenen, lag ze met haar hoofd op de tafel en haar ogen dicht. ‘Zij slaapt’ zeiden de andere meisjes. Niet lang daarna richtte ze haar hoofd op en ging mee kleuren.

Bij de vraag of het groepje hun tekening wilde presenteren, zeiden de andere twee meisjes ‘nee’. Het bijzondere meisje kwam wel naar voren, hield de tekening ophoog en vertelde wat ze getekend hadden.

Ik mocht even op de klas passen toen de juf iets ging halen. Het bijzondere meisje kwam met haar schrift vol sommen bij me en zei dat ze het niet begreep. Daar is de juf voor, dat kan ik nu ook niet uitleggen.

Toen ik de school uitliep omdat ik klaar was, kwam het bijzondere meisje mij een knuffel geven. Wat een bijzonder lief meisje.

Zwart gat

door // Reageer

Het loerde al een tijdje naar me, dat zwarte gat. Het gat waar ik zonder mijn vaste werk van drie dagen per week in zou vallen. Dat zwarte gat riep ‘kom hier!’. Dat gat heb ik om de tuin geleid met een klus waar ik zeven weken aan vast zat en wat andere opdrachten die in de agenda stonden. Ik was niet voor één gat te vangen. 

Ook is er ruimte om plannen, die al lang in mijn hoofd zaten, uit te werken. Tijd om me te verdiepen in de tijd dat mijn vader als dwangarbeider in Duistland moest werken. De arbeitseinsatz. De achtergrondinformatie geeft een gitzwart beeld over de mannen die verplicht aan het werk moesten.

Dit verhaal over mijn vader ben ik aan het onderzoeken. Ik wil er een vertelling van maken voor de bovenbouw van het basisonderwijs. Een vertelling die iets laat zien over die ongelooflijke zware tijd, een vertelling die hopelijk laat zien dat we niet nog een keer die kant op willen. Uiteindelijk ook een vertelling over hoop.

Geen zwart gat voor mij, geen geraniums, wel ruimte en tijd om bezig te zijn met verhalen.  Verhalen doen ertoe!

Hoe hoort het eigenlijk?

door // Reageer

Welkom. We verwachten je al. De kinderen en ik zijn heel nieuwsgierig naar het verhaal dat je gaat vertellen. We verheugen ons erop. Dat alleen al is een fijne binnenkomst op een school waar je als gastverteller langskomt. Je naam staat op het bord met een tijd erbij. De tafels worden leeggeruimd, het digibord uitgezet nadat gevraagd is of ik dat nodig heb, de leerkracht gaat tussen de kinderen zitten en dan…is er rust. Rust om naar het verhaal te kunnen luisteren. Zo ontzettend fijn en uitnodigend.

Driekeer vertel ik hetzelfde verhaal. Het is leuk om te vergelijken hoe er drie keer vanuit de verschillende leeftijden op het verhaal gereageerd wordt. Grappig genoeg vonden de leerlingen van groep 6 het einde het spannendst. Maar misschien zat ik toen ook het beste in het verhaal waardoor ik het ook het spannendst vertelde…Ook dat is leuk, want ik verras mezelf ook telkens weer door het verhaal net iets anders in te steken of de nadruk net iets anders te leggen.

Na het verhaal is er ruimte om te reageren. De kinderen luisteren naar elkaar en zijn complimenteus naar mij. De juf geeft dat weer als compliment terug aan de leerling. Zo mooi om te zien!

Na afloop verwerken de kinderen het verhaal in een tekening. De tekeningen laten zien hoe goed ze geluisterd hebben. Er komen prachtige beelden tevoorschijn. Een kip die vierkante gouden eieren legt. De goudstaven kunnen makkelijk opgeslagen worden zo. Een gruwelijke reus, de weg boven de wolken naar het huis van de reus. Jack die aan de reuze tafel zit te eten. Ik vind het prachtig om te zien.

Na driekwartier zit mijn tijd erop en neem ik afscheid. Er wordt aandacht gevraagd om gedag te zeggen.

Zo hoort het te gaan. En zo gaat het meestal, maar niet altijd. Goed voorbeeld doet goed volgen, dus nodig mij eens uit als verteller in de klas. Dan hoop ik op net zo’n fijne ontvangst.