1983: Het was laat toen we uit de S-bahn stapten; de halte die we moesten hebben voor de camping. We hadden geen idee waar we naar toe moesten en wisten ook niet dat het nog 6 kilometer lopen was. Een stel dat uitgegaan was zag ons tobben en vroeg waar we naar toe moesten. Toen ze hoorden dat we naar de camping moesten namen ze ons mee naar hun huis waar we de nacht mochten doorbrengen. Dat was uiteraard voor hen niet zonder gevaar. Het was een ontzettend aardig stel met wie we nog een tijd hebben zitten praten over de beperkingen van wonen in Oost Berlijn.Lees verder →
Duizend gezichten
Vertellers zijn er in soorten en maten. Je hebt de acterende vertellers, vertellende acteurs, vertellende vertellers en acterende acteurs. Variaties op een thema: het zo goed en aantrekkelijk overbrengen van een boodschap verpakt in een verhaal. Op basis van achtergrond en ervaring past de ene of de andere variant je beter dan de andere.
Ik vind mijzelf een vertellende verteller. In mijn optiek ben ik niet aan het acteren. Ik vertel een verhaal met alle emoties en bijbehorende gebaren waardoor mensen de beelden voor zich zien. Een meisje uit groep 4 zei, nadat ik klaar was met vertellen:’ ik zag het als een film voor me.’ 
Al die gezichten een stukje van de film. Niet mijn gezicht, maar het gezicht van de keizer, de keizerin, van een jongetje of van…iets anders dat de fantasie heeft opgeroepen.
Mensen meenemen in een wereld waar ze even in rondlopen en rondkijken, waarin ze iets beleven op een manier dat het lijkt alsof ze er zelf bij zijn. Dat is de kracht van het verhaal.
Nodig een verteller uit en ervaar het zelf!
Doe je dat thuis ook?
“Doe je dat thuis ook”, vroeg ik aan een van de twee mannen die nonchalant een plastic beker in het water van de singel in Rotterdam gooide. Toen ik het zei vroeg ik me gelijk af of het wel verstandig was om dat te zeggen, want ik had geen idee wat voor reactie ik zou krijgen. “Zo voelen wij ons. We zijn vuilnis dat weggegooid wordt” zei een van de twee mannen. ”Waarom zouden we met de maatschappij rekening houden als ze dat ook niet met ons doen?”
Ik deelde mijn zorg voor het milieu en de man die de beker gegooid had zei dat hij het niet meer zou doen. De brug waar de mannen over liepen ligt tegenover de Pauluskerk waar dak- en thuislozen terecht kunnen voor hulp. Deze mannen kwamen daar vandaan. Dat realiseerde ik me later pas.
De opmerking ‘doe je dat thuis ook’ was dus niet heel handig, want ze hebben geen thuis. Een laag in het verhaal waar ik op voorhand geen rekening mee had gehouden. Een simpel aanspreken op gedrag bracht een heel ander probleem naar boven, zoals dat vaker aan de orde is. Geen enkel verhaal is plat. Er zijn altijd lagen.
Mijn voornemen om mensen meer aan te spreken op dit soort gedrag, staat nog steeds, maar welke ingang, welke manier kan ik het beste kiezen om mensen op een vriendelijke manier aan te spreken? Daar ben ik over aan het nadenken. Ik hou me aanbeloven voor tips.