Met enige regelmaat loop ik een kringloopwinkel binnen. Het geeft mij de prettige sensatie dat ik een schat kan vinden die niemand anders ooit ontdekt heeft. Een schat die daar speciaal op mij ligt te wachten. Ik loop langs rekken met de vele vele boeken voor volwassenen, maar liever kijk ik nog bij de kinderenboeken, sprookjes, gedichtenbundels, verhalen hebben mijn bijzondere interesse. Ooit heb ik voor een habbekrats een boek gekocht dat niet meer te verkrijgen was en voor enorme bedragen tweedehands werd aangeboden. Dan komt er een triomfantelijk gevoel in mij naar boven. ‘Dat ik dit gevonden heb voor zo’n luttel bedrag’ en soms doe ik dan een klein rondedansje.Lees verder →
Gek gezicht!
Toen onze dochter net kon lopen hebben we haar aan tafel gezet met papier en vingerverf. Ze stopte alles in haar mond, maar de verf smaakte niet lekker, dus al snel ging de verf op het papier. Smeren en wrijven was wel leuk, maar het resultaat was een grote groen-grijze vlek. Al snel kreeg ze door dat verschillende bewegingen verschillende resultaten opleverden: een experiment in de schilderkunst was geboren. Gaandeweg ontwikkelde haar repertoire zich: krassen werden lijnen, lijnen werden figuren. De bedoeling was niet altijd duidelijk, maar het plezier én het resultaat waren en niet minder om. Sommige van haar eerste werken sieren nog steeds onze muren. De eerste figuren bestonden vaak uit een vorm die rond bedoeld was met twee punten er in. De oervorm van het gezicht. Later volgden mond, neus en zelfs het verdere poppetje compleet met zes of zeven vingers aan elke hand. Niets bijzonders, toch? Of ja, wel eigenlijk. Eenmaal op school ontstond bij haar het besef dat ze tekort schoot in haar tekenkunst: andere poppetjes leken beter, gezichten mooier. Hoe we haar ook aanmoedigden in haar kinderlijke tekenkunst, het onschuldig genieten was er vanaf. Alles werd vergeleken met werk van anderen en kritisch beoordeeld. Oorspronkelijkheid en fantasie legden het af tegen ‘hoe het moest’; het navolgen van de al dan niet zelfopgelegde regels. Een modelgezicht werd de norm, alles wat afweek ‘gek’.Lees verder →
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…
Wat valt jou op als je naar buiten kijkt? We zijn aan het begin van onze vakantie in Litouwen en H. stelt mij deze vraag. Tja, wat valt mij op? Ik zie grauwe gebouwen, maar in vergelijking met vroeger (toen wij regelmatig oost-bloklanden bezochten) is er veel meer kleur. Alles is moderner, er staan luxe auto’s, maar toch zie ik het grauwe Oostblok er nog wel in terug. Zo noem ik een aantal dingen die mij opvallen. Maar dat is niet wat hij wil horen. ‘Nee, kijk er ligt helemaal nergens een propje vuil op straat.’ En dat klopt. Alles is brand schoon. Er ligt niets op straat. Dat was vroeger ook al zo.Lees verder →