Rode Ruiter

een eigen verhaal

Sleutelgat kijken

door //

Nieuwsgierig zijn is een heel menselijke en gezonde eigenschap. Noodzakelijk voor het doen van ontdekkingen. Ontwikkelingen op het gebied van wetenschap, taal en techniek vinden alleen plaats dankzij een grote doses nieuwsgierigheid van de onderzoekers.

Kunstenaars zijn ook onderzoekers en spelen vaak met deze nieuwsgierigheid en prikkelen de kijker om iets te doen. In museum Bonnefanten zag ik een expositie van Antoine Berghs. Naast allerlei grote panelen is er in de zaal ook een blauwe deur met een sleutelgat. De deur roept en het sleutelgat trekt. Ik kan niet anders dan mijn oog tegen het sleutelgat leggen om te kijken. En wat zie ik?Lees verder →

De hutkoffer

door //

Hij was grijs met dik zwart beslag erop en een grote sluiting.

De hutkoffer, zo vertelde mijn moeder, werd gebruikt voor vakanties. Kleding, huisraad en andere zaken werden in deze hutkoffer verzameld en vooruitgestuurd naar het vakantieadres in Oostvoorne. Daarna reisde mijn moeder met haar ouders en zus de hutkoffer achterna om een paar weken in de zon met zand en water te spelen.

In mijn jeugd stond deze grijze hutkoffer op mijn kamer, gevuld met oude jurken, schoenen, tassen en kleden. Gehuld in de ene jurk was ik een prinses, in een andere jurk een chique dame of met het schort aan gewoon moeder. Met de kleding aan kwamen de verhalen vanzelf. Urenlang speelde ik die uit.Lees verder →

In spin het museum in

door //

Eind  jaren 60 organiseerde museum Boijmans van Beuningen voor kinderen een serie kijken naar kunst onder de titel ‘in spin het museum in’. Daar deed ik aan mee. We kregen uitleg over kunstwerken, moesten kunstwerken nadoen en kregen thuisopdrachten. Samen met mijn moeder knutselde ik een ‘kunstwerkje’ in elkaar waarmee we de titel van de cursus verbeelden. Ook daarvan werden weer kunstige foto’s gemaakt door Joop Verheij Pols die, naast dat hij onze tandarts was, ook zeer verdienstelijk fotografeerde.Lees verder →