Rode Ruiter

een eigen verhaal

Afdruk en indruk

door //

Mijn vader, Willem, was verwoed amateurfotograaf. Met oog voor detail en humor wist hij vaak mooie plaatjes te schieten. Inmiddels is het ruim een jaar geleden dat hij op 98 jarige leeftijd overleed, maar zijn blik en manier van de wereld beschouwen zitten ook in mij. Vaak denk ik als ik ergens loop ‘o, dat zou een mooie foto voor Willem zijn.’  Het zijn wel vaak de wat wrangere beelden die indruk maken en die mijn vader op de foto zou zetten.

Laatst zag ik een man in versleten kleren met zijn mond open met een fles naast zich op een bankje in de zon liggen slapen. Hij snurkte luid. Twee kinderen van rond de 6 jaar stonden erbij en keken vol verbazing naar deze man. Een prachtig, maar ook schrijnend beeld. Mijn vader zou niet schromen om de camera te pakken en een foto te maken. Ik heb die schroom wel en heb bovendien niet de gave van het fotograferen. Ik sla het beeld echter wel op in mijn hoofd.Lees verder →

Eric wie?

door //

Thassos, het mooie Griekse eiland, was ook vijftien jaar geleden al warm, heet zelfs. Het strand met de zee die wat verkoeling gaf werd frequent door ons bezocht. Echter elke dag strand gaat vervelen, dus toen we ontdekten dat er verderop een zwembad bij een huis was waar je zomaar gebruik van mocht maken, gingen we daar eens een kijkje nemen. Aan de muren van het huis rondom het zwembad hingen heel veel voetbalposters. Elke keer met dezelfde voetballer in actie. ‘Ach, iemand die van voetballen houdt en fan is van een voetballer’, dachten wij. De eigenaar van het zwembad kwam vragen of we ’s avonds mee wilden barbecueën en vroeg of we met hem op de foto wilden. Op de foto? Waarom? Wij zagen daar geen enkele aanleiding toe. Later kwamen we er achter dat het, de toen wereldberoemde voetballer, Eric Cantona was die bij Manchester United voetbalde. Een voetballer die ook nog eens in opspraak was geweest, maar dat was allemaal langs ons heen gegaan.
Als we dat allemaal hadden geweten…Lees verder →

Radiostem

door //

Op een dag zag ik een advertentie van een stemmencastingbureau. Dat leek me leuk om erbij te doen. Ooit zei iemand die films maakt tegen mij dat ik een echte radiostem heb. Geld verdienen met mijn stem in een radioreclame of een bedrijvenfilm leek me wel wat. Nadat ik me tegen betaling had ingeschreven kreeg ik een uitnodiging om in Amsterdam een test te komen doen. Het adres dat ik door kreeg bleek midden in het centrum achter een verveloze deur te zitten. ‘Ja hoor opgelicht’ dacht ik toen de deur na een aantal keer aanbellen niet openging. Toen na enige tijd wachten er iemand uit de deur kwam, glipte in naar binnen. Achter de deur zat een trap en aan het einde van die trap bleek wel degelijk een studio te zitten. Ik moest nog even wachten, maar daarna mocht ik een aantal  teksten inspreken. ‘Nou’ zei de technicus ‘je hebt een hele goede radiostem’. Na die opname heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn stem zit opgeslagen in een databank van een bedrijf waarvan ik niet meer weet hoe het heet.Lees verder →