Heel lang geleden gingen manlief en ik, op vakantie naar de Azoren. We spreken over het jaar 1989. De Azoren werden toen nog niet overspoeld door toeristen. We hopten van eiland naar eiland en op de meesten eilanden huurden we een auto om in korte tijd een heleboel te kunnen zien. Aangezien ik de enige met een rijbewijs was, kwam het rijden op mij neer. De eilanden zijn allemaal verschillend, maar wat ze met elkaar gemeen hebben zijn grillige kunstlijnen met flinke hoogtes en hoogteverschillen waardoor de wegen over het eiland kronkelden van hoog naar laag en van laag naar hoog.
Het was op het eiland Sao Jorge, dat we op een weggetje zaten dat ons naar een leuk vissersdorpje zou leiden. De auto die we gehuurd hadden was groot, eigenlijk te groot voor ons twee, maar er was geen andere beschikbaar. Het weggetje ging almaar steiler en steiler naar beneden. ‘Ja toe maar’ zei manlief, ‘aan het einde is vast het dorpje. Verder en verder reden we tot we bij een super stijl stukje kwamen waar aan het einde allemaal bootjes te zien waren en netten die uitgespreid lagen. ‘Ja daar zal het zijn’ moedigde manlief, mij aan. Ik reed verder en eindigde aan de rand van de oceaan op een betonnen plateau waar ik de auto met geen mogelijkheid kon keren.Lees verder →
Zonder lenzen zie ik geen klap, dus als ik naar beneden kijk zie ik vage vlekken, maar hoor ik veel geschreeuw, gelach en brommergeronk. ‘Ik ga erop af’ zeg ik. ‘Nee niet doen’ zegt manlief ‘je weet niet of ze je iets aandoen.’ Maar vanaf een balkon op één hoog voel ik me toch redelijk veilig. Ik doe de balkondeur dan ook open waarop de blikken omhoog gaan (dat vermoed ik tenminste, omdat ze het uitproesten). Ze zien dan ook een vrouw in roze badjas met verwarde haren en een slaperige blik. ‘Hè jongens er proberen mensen te slapen, kunnen jullie ergens anders heen’, vraag ik. ‘O sorry mevrouw, we gaan al. Sorry hoor.’ Twee van de vier vlekken vertrekken gelijk. De andere twee blijven nog met hun brommertje staan. Als ze nog een keer omhoog kijken roepen ze nog een keer sorry en scheuren weg.