Lang geleden was ik lid van de NJN (Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie). Een groep bijzondere, tikkeltje uit de pas lopende, eigenwijze mensen met een groot hart voor de natuur, vaak bijdehand en meestal onaangepast. Ik voelde me er volledig thuis. Er was geen leiding. Dat werd allemaal door de groep zelf geregeld. Jaarlijks werden er kampen en andere activiteiten georganiseerd waarop je elkaar tegen kwam. Op de kampen waren er excursies om de natuur te bestuderen.
‘s Avonds werd er meestal een kampvuur gemaakt waar we al zingend en kletsend omheen zaten. Als het meezat werd er een ook verhaal vertelt.Lees verder →
Afdruk en indruk
Mijn vader, Willem, was verwoed amateurfotograaf. Met oog voor detail en humor wist hij vaak mooie plaatjes te schieten. Inmiddels is het ruim een jaar geleden dat hij op 98 jarige leeftijd overleed, maar zijn blik en manier van de wereld beschouwen zitten ook in mij. Vaak denk ik als ik ergens loop ‘o, dat zou een mooie foto voor Willem zijn.’ Het zijn wel vaak de wat wrangere beelden die indruk maken en die mijn vader op de foto zou zetten.
Laatst zag ik een man in versleten kleren met zijn mond open met een fles naast zich op een bankje in de zon liggen slapen. Hij snurkte luid. Twee kinderen van rond de 6 jaar stonden erbij en keken vol verbazing naar deze man. Een prachtig, maar ook schrijnend beeld. Mijn vader zou niet schromen om de camera te pakken en een foto te maken. Ik heb die schroom wel en heb bovendien niet de gave van het fotograferen. Ik sla het beeld echter wel op in mijn hoofd.Lees verder →
Radiostem
Op een dag zag ik een advertentie van een stemmencastingbureau. Dat leek me leuk om erbij te doen. Ooit zei iemand die films maakt tegen mij dat ik een echte radiostem heb. Geld verdienen met mijn stem in een radioreclame of een bedrijvenfilm leek me wel wat. Nadat ik me tegen betaling had ingeschreven kreeg ik een uitnodiging om in Amsterdam een test te komen doen. Het adres dat ik door kreeg bleek midden in het centrum achter een verveloze deur te zitten. ‘Ja hoor opgelicht’ dacht ik toen de deur na een aantal keer aanbellen niet openging. Toen na enige tijd wachten er iemand uit de deur kwam, glipte in naar binnen. Achter de deur zat een trap en aan het einde van die trap bleek wel degelijk een studio te zitten. Ik moest nog even wachten, maar daarna mocht ik een aantal teksten inspreken. ‘Nou’ zei de technicus ‘je hebt een hele goede radiostem’. Na die opname heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn stem zit opgeslagen in een databank van een bedrijf waarvan ik niet meer weet hoe het heet.Lees verder →